Zawód: Technik archiwista
Kategorie: Brakowanie i przekazywanie dokumentacji Prawo i normy archiwalne
Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych jest odpowiedzialny za nadzór i koordynację działalności archiwalnej w Polsce, co obejmuje również kwestie związane z brakowaniem dokumentacji niearchiwalnej. Zgoda na brakowanie dokumentacji jest istotnym procesem, który gwarantuje, że materiały, które nie mają wartości archiwalnej, są usuwane w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami prawa oraz standardami archiwalnymi. W praktyce, oznacza to, że każda instytucja, która posiada dokumentację, musi uzyskać zgodę Naczelnego Dyrektora na brakowanie, aby uniknąć niezgodności z przepisami i utraty ważnych danych. Proces ten opiera się na Ustawie z dnia 14 lipca 1983 roku o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, która wskazuje na odpowiedzialność Naczelnego Dyrektora w kontekście zarządzania dokumentacją. Przykładowo, instytucje publiczne przed przystąpieniem do brakowania dokumentów, które nie są przechowywane jako materiały archiwalne, muszą przeprowadzić dokładną analizę wartości tych dokumentów oraz złożyć odpowiedni wniosek o zgodę do Naczelnego Dyrektora, co jest kluczowym elementem prowadzenia odpowiedzialnej gospodarki dokumentacją.