Przeprowadzenie skontrum i uaktualnienie środków ewidencyjnych jest kluczowym krokiem w procesie likwidacji instytucji. Skontrum polega na dokładnym sprawdzeniu stanu posiadanych zasobów, co pozwala na identyfikację dokumentów i materiałów, które należy zachować, a które mogą być zlikwidowane. Uaktualnienie środków ewidencyjnych, takich jak rejestry i inwentarze, jest niezbędne, aby zapewnić pełną przejrzystość i zgodność z obowiązującymi przepisami prawa archiwalnego. W praktyce, skontrum umożliwia także lepsze zarządzanie zasobami informacyjnymi instytucji, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania archiwami. Przykładowo, podczas likwidacji instytucji, zidentyfikowane dokumenty powinny być odpowiednio klasyfikowane, co sprzyja późniejszemu podejmowaniu decyzji o ich dalszym przechowywaniu lub zniszczeniu. Dodatkowo, zgodnie z ustawą o narodowym zasobie archiwalnym, uaktualnione środki ewidencyjne są niezbędne dla zachowania porządku w dokumentacji, co z kolei minimalizuje ryzyko naruszenia przepisów dotyczących ochrony danych osobowych i archiwizacji.
Przekazanie na brakowanie nieaktualnej dokumentacji niearchiwalnej, odtajnienie dokumentacji objętej klauzulami tajności lub poufności oraz opracowanie planu porządkowania całości zasobu archiwum są koncepcjami, które nie odpowiadają rzeczywistym wymaganiom związanym z likwidacją instytucji. Przekazanie dokumentacji do brakowania bez przeprowadzenia skontrum może prowadzić do usunięcia cennych zasobów, które powinny być zachowane zgodnie z przepisami prawa. Niezbędne jest, by każda dokumentacja była dokładnie przemyślana i oceniona pod kątem jej wartości archiwalnej. Odtajnienie dokumentacji nie jest procesem, który powinien być przeprowadzany w kontekście likwidacji, ponieważ wiąże się z innymi regulacjami prawnymi i administracyjnymi. Brak odpowiedniej analizy dokumentów objętych klauzulami tajności może prowadzić do naruszenia bezpieczeństwa informacji. Opracowanie planu porządkowania całości zasobu archiwum, choć istotne, nie jest kluczowym krokiem w momencie likwidacji instytucji, gdzie priorytetem powinno być skontrum i ewidencjonowanie. Typowym błędem myślowym jest skupienie się na eliminacji zasobów bez wcześniejszej weryfikacji ich wartości, co może skutkować nieodwracalnymi konsekwencjami dla instytucji oraz naruszeniem obowiązujących przepisów prawnych.