Odpowiedź 'protokół brakowania' jest prawidłowa, ponieważ inwentarz kartkowy nagrań dźwiękowych nie jest wystarczającym dokumentem do sporządzenia protokołu brakowania. Protokół brakowania jest formalnym dokumentem, który wymaga dokładnych informacji o przedmiotach, które mają być wycofane z użycia lub zniszczone. Zwykle sporządza się go na podstawie pełnej dokumentacji, która potwierdza stan poszczególnych elementów w inwentarzu. Inwentarz kartkowy, jako forma zapisów, często nie zawiera wystarczających danych o stanie technicznym czy historycznym nagrań, co czyni go nieodpowiednim źródłem do dokonywania formalnych zapisów brakowania. Przykładem może być sytuacja, w której nagranie ma uszkodzenia, ale nie jest to udokumentowane w inwentarzu kartkowym, co prowadzi do błędnych decyzji dotyczących brakowania. W standardach dotyczących zarządzania zasobami archiwalnymi oraz informacyjnymi, takich jak ISO 15489 czy normy dotyczące archiwizacji, podkreśla się znaczenie rzetelnych i komplementarnych informacji do podejmowania decyzji o usunięciu zasobów.
Inwentarz kartkowy nagrań dźwiękowych, choć jest użytecznym narzędziem do zarządzania zbiorami, nie jest wystarczającą podstawą do sporządzenia wielu formalnych dokumentów, w tym inwentarza książkowego, indeksu osobowego czy katalogu rzeczowego. Inwentarz książkowy zazwyczaj wymaga bardziej szczegółowego podejścia, które obejmuje klasyfikację i systematyzację danych, co nie jest możliwe w przypadku prostego inwentarza kartkowego. Indeks osobowy z kolei wiąże się z tworzeniem bazy danych, w której osoby są klasyfikowane i zorganizowane w sposób umożliwiający szybkie wyszukiwanie, co również nie może być zrealizowane wyłącznie na podstawie kartkowych zapisów. Katalog rzeczowy wymaga zdefiniowanych kategorii i pełnych opisów przedmiotów, co oznacza, że inwentarz kartkowy, który może być jedynie zbiorem podstawowych informacji, jest niewystarczający. Problemy z interpretacją inwentarza kartkowego mogą prowadzić do błędów w zarządzaniu zasobami, takich jak niewłaściwe brakowanie, co negatywnie wpływa na organizację oraz jej efektywność. Warto podkreślić, że dobre praktyki w zakresie zarządzania dokumentami i zasobami podkreślają znaczenie wnikliwej analizy danych i tworzenia pełnej dokumentacji, co jest kluczowe dla zachowania integralności zbiorów oraz zgodności z obowiązującymi standardami.