Każda pozycja indeksu archiwalnego sporządzonego dla zespołu akt, po haśle powinna zawierać
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Sygnatura i numer karty to kluczowe elementy, które powinny znaleźć się w każdej pozycji indeksu archiwalnego sporządzonego dla zespołu akt. Sygnatura jest unikalnym identyfikatorem dokumentów, który pozwala na ich precyzyjne zlokalizowanie w archiwum. Jest to istotne, aby uniknąć pomyłek w identyfikacji akt oraz umożliwić ich sprawne wydobycie na żądanie użytkowników. Numer karty natomiast odnosi się do konkretnej pozycji w dokumentacji archiwalnej, co jest pomocne podczas przeszukiwania zbiorów oraz przy pracy z dużymi ilościami akt. W praktyce, każdy archiwista powinien dążyć do jak najdokładniejszego opisu akt, aby zapewnić ich łatwe wyszukiwanie oraz dostępność. Posiadanie standardowych formatów indeksowania, w tym sygnatury i numeru karty, jest zgodne z najlepszymi praktykami archiwalnymi, co zwiększa efektywność pracy archiwum oraz satysfakcję jego użytkowników.
Wybór innych odpowiedzi, takich jak opis fizyczny i daty skrajne, dawne sygnatury czy liczba stron, wskazuje na błędne zrozumienie podstawowych zasad tworzenia indeksu archiwalnego. Opis fizyczny i daty skrajne są istotnymi informacjami, ale w kontekście konkretnej pozycji w indeksie, nie dostarczają one informacji, które pozwoliłyby szybko zidentyfikować dane akty. Dawne sygnatury mogą być użyteczne, ale ich obecność nie jest kluczowa w kontekście współczesnego zarządzania dokumentami. Z kolei liczba stron, choć może mieć swoje zastosowanie w pewnych przypadkach, nie jest fundamentalnym elementem, który umożliwia skuteczne zarządzanie i odnajdywanie akt w archiwum. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że wszystkie wymienione elementy są równie ważne lub, że są one wystarczające do skutecznego indeksowania. W rzeczywistości, skupienie się na sygnaturze i numerze karty zapewnia spójność, precyzję oraz ułatwia dostęp do dokumentów, co jest zgodne z praktykami stosowanymi w archiwistyce na całym świecie.