Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych

Inwentarz kartkowy, choć użyteczny w niektórych kontekstach, nie jest odpowiedni dla sytuacji, w których zespół jest rozproszony i zachodzi potrzeba scalania informacji. Ten rodzaj inwentarza opiera się na fizycznych dokumentach i papierowych kartotekach, co stwarza znaczne utrudnienia w dostępie do danych, zwłaszcza w przypadku pracy zdalnej. W przypadku inwentarza realnego, jego zastosowanie również jest ograniczone, ponieważ koncentruje się na rzeczywistych zasobach i ich stanie w danym momencie. Oznacza to, że w sytuacji rozproszenia zespołu, pozyskiwanie informacji o stanie zasobów może być trudne, wręcz niemożliwe, co skutkuje niepełnymi lub nieaktualnymi danymi. Inwentarz książkowy, który zazwyczaj jest używany do rejestrowania zasobów w sposób zorganizowany, może być pomocny w kontrolowaniu zasobów, jednak również wymaga fizycznej obecności i zakłada jednorazowe wprowadzenie danych, co nie współczesne w kontekście dynamicznych zmian i zdalnego dostępu do informacji. W praktyce, błędem myślowym prowadzącym do wyboru tych niewłaściwych odpowiedzi jest ignorowanie aspektu zdalnego dostępu i konieczności elastycznego podejścia do gromadzenia i zarządzania informacjami w sytuacji rozproszenia zespołu. Właściwe podejście do inwentaryzacji w takich okolicznościach powinno skupiać się na cyfrowych narzędziach i metodach, które umożliwiają bieżącą aktualizację i dostęp do danych.