Pozytywowy zapis obrazu wykonany w archiwum w przypadku, gdy dysponuje się tylko zapisem obrazu na negatywie lub zapisem cyfrowym – sporządzony w celu rozpoznania i opracowania, to
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wglądówka to rodzaj pozytywowego zapisu obrazu, który jest tworzony w celu umożliwienia łatwego rozpoznania i analizy materiałów archiwalnych, szczególnie w przypadku, gdy jedynym dostępem do danego obrazu jest jego zapis na negatywie bądź w formie cyfrowej. W praktyce wglądówka jest bardzo przydatna w archiwistyce, ponieważ pozwala na szybsze zaznajomienie się z zawartością archiwalnych zasobów, bez konieczności sięgania po oryginalne, często delikatne negatywy. Wglądówki są stosowane w wielu instytucjach kultury i archiwach, gdzie pracownicy mogą przygotować wglądówki z materiałów fotograficznych, co sprzyja ochronie oryginałów. Dodatkowo, wglądówki mogą być wykorzystywane w procesach naukowych, wystawach czy publikacjach. Ich produkcja powinna odbywać się zgodnie z określonymi standardami, takimi jak ISO 9001 dotyczące zarządzania jakością, co zapewnia wysoką jakość reprodukcji oraz skuteczną dokumentację archiwalną.
Kopia użytkowa to termin, który odnosi się do reprodukcji, która ma na celu zapewnienie dostępu do materiałów dla użytkowników, ale nie ma zastosowania w kontekście tworzenia pozytywowego zapisu w archiwum. Kopia zabezpieczająca natomiast jest przeznaczona do ochrony oryginalnych materiałów przed zniszczeniem lub utratą, co również nie odpowiada na pytanie o pozytywowy zapis obrazu. Równoważnik oryginału jest pojęciem, które odnosi się do dokumentów, które mają takie same właściwości prawne jak oryginały, ale nie odnosi się bezpośrednio do kontekstu archiwalnego obrazowania. Te terminy są często mylone, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie archiwizacji i dokumentacji. Istnieje również typowy błąd myślowy polegający na utożsamianiu pojęć związanych z reprodukcją i zabezpieczeniem materiałów, gdzie użytkownik myli funkcje i cele tych różnych form dokumentów. W rzeczywistości, wglądówka jako pozytywowy zapis obrazu pełni specyficzną rolę w procesie archiwizacji, która nie jest realizowana przez wymienione opcje, a jej zrozumienie jest kluczowe w praktyce archiwalnej i zarządzaniu zasobami kulturowymi.