Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych

Wybór rozdzielczości mniejszej niż 200 dpi, jak np. 150 dpi, 100 dpi czy nawet 250 dpi, może prowadzić do kilku istotnych problemów związanych z jakością skanowania. Przy rozdzielczości 150 dpi istnieje ryzyko, że tekst stanie się mniej wyraźny, co może utrudnić jego późniejsze odczytanie lub przetwarzanie. Ponadto, w przypadku skanowania dokumentów z drobnymi detalami, takim jak ręcznie pisane notatki czy skomplikowane rysunki, mniejsze rozdzielczości mogą nie oddać wszystkich niuansów, co z kolei wpłynie na wartość informacyjną skanowanego materiału. Z kolei rozdzielczość 100 dpi jest zdecydowanie niewystarczająca dla jakichkolwiek dokumentów, ponieważ wprowadza poważne zniekształcenia, co prowadzi do trudności w identyfikacji tekstu, a także wpływa na jakość archiwizacji. Użytkownicy mogą być skłonni do wyboru niższych rozdzielczości z chęci zaoszczędzenia miejsca na dysku lub przyspieszenia procesu skanowania, jednak w dłuższej perspektywie takie podejście może generować znaczne straty w jakości dokumentacji. Natomiast wybór rozdzielczości 250 dpi, mimo że wydaje się wyższy, w kontekście skanowania rękopisów nie jest optymalny, często skutkując nadmiarem danych, co może przyczynić się do problemów z przechowywaniem i przetwarzaniem plików. Kluczowe jest, aby przy skanowaniu rękopisów uwzględniać ich przyszłe zastosowanie, co pozwoli na zachowanie wysokiej jakości i użyteczności archiwizowanych materiałów.