Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych

Sprawdzanie poprawności działania nośnika co 10 lub 20 lat, choć może wydawać się rozsądne, nie jest wystarczający sposób na zabezpieczenie dokumentacji filmowej. Nośniki optyczne mają ograniczoną trwałość, a ich stan może ulegać pogorszeniu nawet w wyniku nieodpowiednich warunków przechowywania, jak wilgotność czy temperatura. Dlatego samodzielne sprawdzanie nośnika w długich odstępach czasu nie gwarantuje, że dane nie zostaną utracone na skutek degradacji. Wydrukowanie zawartości nośnika to kolejna koncepcja, która jest nieefektywna. Drukowanie danych, zwłaszcza w przypadku materiałów multimedialnych, może nie oddać pełnej wartości oryginalnego materiału, a ponadto pociąga za sobą ryzyko związane z błędami w transkrypcji i utratą jakości. Niezależnie od tego, jak często sprawdzamy nośniki, ich fizyczne uszkodzenia oraz degradacja pozostają zagrożeniem. Prawidłowym podejściem jest regularne migracja danych na nowe nośniki lub serwery, co zapewnia nie tylko bezpieczeństwo, ale i dostępność danych w przyszłości. W kontekście archiwizacji, należy kierować się zasadą, że przechowywanie kopii zapasowych w różnych lokalizacjach oraz formatach minimalizuje ryzyko i zwiększa szansę na długoterminowe zachowanie dokumentacji.