Kwalifikacja: TKO.02 - Montaż i eksploatacja urządzeń i systemów sterowania ruchem kolejowym

Problem z przyjęciem zbyt małej lub zbyt dużej głębokości rowu podczas układania kabli sygnałowych jest dość częsty i w sumie łatwo go popełnić, jeśli nie zna się dobrze obowiązujących wytycznych. Kiedy ktoś wybiera głębokość 0,5 m albo 0,8 m, to może się sugerować, że wystarczy płytko zakopać kabel, bo przecież na stacji nie jeżdżą ciężkie maszyny jak na otwartym terenie. Jednak rzeczywistość wygląda trochę inaczej – zbyt płytko ułożony kabel jest bardzo łatwy do uszkodzenia podczas nawet drobnych prac ziemnych, a poza tym szybciej podlega wpływom atmosferycznym, np. przemarzaniu czy przesiąkaniu wodą. No i to niestety nie spełnia wymogów instrukcji Ie-4, która wyraźnie określa minimum 1,0 m. Z kolei wybór głębokości 1,5 m może wydawać się bardziej bezpieczny, bo przecież „im głębiej, tym lepiej”. Jednak tu pojawiają się inne problemy – głębsze wykopy to nie tylko większe koszty, ale też trudniejsze prace montażowe i potencjalnie większe ryzyko uszkodzenia innych instalacji podziemnych. W praktyce, z mojego doświadczenia, nadmierna głębokość nie wnosi większych korzyści, a wręcz komplikuje eksploatację i ewentualne naprawy. Dobre praktyki branżowe i normy są tu jasno określone właśnie po to, żeby zachować balans między bezpieczeństwem a efektywnością kosztową i techniczną. Często spotykam się z przekonaniem, że można „na oko” określić głębokość rowu, ale to prosta droga do problemów w przyszłości. Trzymanie się wytycznych, w tym przypadku tych 1,0 m, daje pewność, że instalacja spełnia wymogi techniczne i jest odpowiednio zabezpieczona na długie lata.