Kwalifikacja: TKO.02 - Montaż i eksploatacja urządzeń i systemów sterowania ruchem kolejowym

Temat oznaczania kabli magistralnych jest trochę bardziej złożony niż na pierwszy rzut oka się wydaje. W branży instalacyjnej panuje przekonanie, że wystarczy prosty system numeracji, jednak w praktyce doświadczenie pokazuje, że jednocyfrowa czy nawet dwucyfrowa numeracja sprawdza się głównie w bardzo małych, prostych instalacjach. Przy większej liczbie kabli szybko kończą się dostępne kombinacje, a to prowadzi do powtórzeń i totalnego zamieszania w dokumentacji. Z mojej perspektywy takie uproszczenie może być kuszące, szczególnie gdy ktoś myśli o oszczędności czasu na etapie montażu, lecz konsekwencje przy serwisowaniu czy rozbudowie mogą być opłakane. Z kolei czterocyfrowa numeracja – choć teoretycznie daje ogromny zapas unikalnych numerów – bywa za bardzo rozciągnięta na potrzeby typowych systemów magistralnych, gdzie zazwyczaj nie występuje aż tak duże zagęszczenie kabli. Taka przesadna szczegółowość komplikuje oznaczenia, wydłuża opisy i wymusza większą ilość danych w dokumentacji technicznej, co utrudnia szybkie odnalezienie konkretnego przewodu. Bardzo często spotykałem się z sytuacjami, gdy technicy podczas modernizacji mieli problem ze zbyt zagmatwanym systemem numeracji, co paradoksalnie zwiększało ryzyko pomyłek. Najlepsze rezultaty daje system trzycyfrowy – to taka złota proporcja między prostotą a możliwościami rozbudowy. Standardy branżowe oraz instrukcje największych producentów automatyki i systemów BMS jasno sugerują korzystanie z trzycyfrowych oznaczeń kabli magistralnych, co znacznie usprawnia pracę i minimalizuje ryzyko błędów na każdym etapie instalacji czy eksploatacji. W mojej opinii błędne jest założenie, że mniej lub więcej cyfr automatycznie oznacza lepszą organizację – tu ważny jest balans i zgodność ze sprawdzonymi praktykami oraz normami.