Kwalifikacja: TKO.02 - Montaż i eksploatacja urządzeń i systemów sterowania ruchem kolejowym

Wiele osób utożsamia środki ochrony podstawowej z każdą metodą, która ogranicza ryzyko porażenia, ale to nie do końca prawidłowy sposób myślenia. Środki ochrony podstawowej przed dotykiem bezpośrednim mają przede wszystkim chronić użytkownika przed niezamierzonym kontaktem z elementami pod napięciem w sposób mechaniczny czy fizyczny. Izolowane narzędzia ręczne w praktyce, jak np. wkrętaki z rękojeścią z tworzywa, są wykorzystywane przez elektryków właśnie jako zabezpieczenie przed przypadkowym dotknięciem części czynnych – normy SEP czy PN-EN jasno to definiują jako element ochrony podstawowej. Tak samo wszelkiego rodzaju ogrodzenia, obudowy czy osłony – ich główną rolą jest uniemożliwienie dotyku części pod napięciem, co jest typowe dla tej kategorii zabezpieczeń. Urządzenia ograniczające napięcie i prąd rażenia także mają swoje miejsce w katalogu środków ochrony – przez ograniczenie parametrów prądowych zmniejszają szansę na wystąpienie niebezpiecznego porażenia. Typowym błędem jest przypuszczenie, że każde urządzenie o wzmocnionej izolacji, czyli tzw. druga klasa ochronności, automatycznie wpada do środków ochrony podstawowej. To nie do końca tak – to jest bardziej rozwiązanie konstrukcyjne urządzenia, nie mechaniczna bariera zabezpieczająca użytkownika przed bezpośrednim dotykiem. Z mojego doświadczenia wynika, że łatwo tu o pomyłkę, bo w sklepach czy katalogach nazywa się te rozwiązania ochronnymi, ale zasada jest prosta: środki podstawowe to te, które odgradzają, a nie te, które mają tylko lepszą izolację wewnętrzną. Klasyczna pomyłka bierze się stąd, że nie rozróżnia się ochrony zapewnianej przez instalację od tej, którą daje sama konstrukcja sprzętu. Dobrze jest więc pamiętać, że izolacja funkcjonalna, osłony i narzędzia z izolacją to podstawa, a klasy ochronności urządzeń to już inna bajka, bardziej związana z projektowaniem sprzętu niż z ochroną w sensie instalacyjnym.