Kwalifikacja: TKO.02 - Montaż i eksploatacja urządzeń i systemów sterowania ruchem kolejowym

W praktyce prowadzenia ruchu kolejowego wiele osób myli moment, w którym powinno nastąpić zwolnienie zastawki nad blokiem początkowym, co prowadzi do nieprawidłowego rozumienia procedur blokadowych. Wydaje się, że dużym źródłem błędów jest przekonanie, że zablokowanie bloku początkowego na nastawni wyprawiającej pociąg jest równoznaczne z możliwością zwolnienia zastawki. Tymczasem to tylko wstępny etap, który zabezpiecza szlak, ale nie daje jeszcze gwarancji, że semafor wyjazdowy faktycznie został zamknięty, a pociąg opuścił posterunek. Cofnięcie drążka przebiegowego do stanu zasadniczego również nie jest wystarczające – to element obsługi mechanicznej lub elektromechanicznej przebiegu, lecz nie jest ściśle związany z bezpieczeństwem samego zamknięcia przebiegu pod względem sygnałów na semaforach. Z kolei zwolnienie przebiegu, czyli tzw. „zwolnienie przebiegowe”, oznacza tylko tyle, że urządzenia zostały przywrócone do stanu zasadniczego po przejeździe pociągu, ale bez potwierdzenia stanu semafora wyjazdowego pozostaje ryzyko, że nadal podawany jest sygnał zezwalający. Moim zdaniem, takie uproszczenia wynikają często z braku praktycznego doświadczenia i niewłaściwego skracania procedur – a właśnie w tych niuansach tkwi sedno bezpieczeństwa kolejowego. Instrukcje PKP oraz dobre praktyki branżowe jednoznacznie wskazują, że to zmiana obrazu semafora na „Stój” jest warunkiem zwolnienia zastawki. Każde wcześniejsze działanie niesie ze sobą ryzyko błędu ludzkiego i potencjalnego zagrożenia na szlaku. Warto więc zapamiętać, że procedury blokadowe są ściśle powiązane z sygnałami na semaforach – i to właśnie ten element jest decydujący.