Kwalifikacja: TKO.02 - Montaż i eksploatacja urządzeń i systemów sterowania ruchem kolejowym

Przy próbie pomiaru bardzo niskich rezystancji – szczególnie w zakresie poniżej 1 Ω, co jest typowym przypadkiem w urządzeniach srk – wybór nieodpowiedniej metody może prowadzić do poważnych błędów pomiarowych i w konsekwencji do złych decyzji serwisowych. Bardzo często spotyka się przekonanie, że wystarczy zastosować mostek Wheatstone’a lub zwykły omomierz, bo przecież one także służą do pomiarów oporu. Jednak to spore uproszczenie. Mostek Wheatstone’a rzeczywiście jest uniwersalnym narzędziem do pomiaru rezystancji, jednak ma on poważne ograniczenie – nie pozwala na precyzyjne wyeliminowanie wpływu rezystancji przewodów i styków, co przy bardzo małych wartościach oporu bywa decydujące. Moim zdaniem, to najczęstszy błąd w myśleniu – zakłada się, że jeśli układ daje odczyt, to jest on prawidłowy, a w rzeczywistości większość wskazania pochodzi z samych przewodów pomiarowych. Z kolei omomierze szeregowe czy analogowe, choć proste w obsłudze, zupełnie nie nadają się do pomiarów w tym zakresie. Ich dokładność, rozdzielczość i czułość są zbyt małe, a wpływ rezystancji styków i przewodów jest na tyle duży, że wynik jest praktycznie bezużyteczny. W branży kolejowej czy automatyce przemysłowej takie błędy mogą prowadzić do poważnych konsekwencji – niedoszacowania zużycia torów prądowych albo błędnej diagnostyki połączeń. Z mojego doświadczenia wynika, że wybierając mostek Thomsona, nie tylko działamy zgodnie ze sztuką, ale też dbamy o bezpieczeństwo i niezawodność urządzeń. Należy pamiętać, że każda metoda ma swoje ograniczenia i zawsze warto znać nie tylko teorię, ale też praktyczne skutki wyboru niewłaściwego narzędzia pomiarowego.