Kwalifikacja: TKO.02 - Montaż i eksploatacja urządzeń i systemów sterowania ruchem kolejowym

Wiele osób myli kategorie przejazdów kolejowo-drogowych i przez to niepotrzebnie przypisuje urządzenia z wyższych kategorii (np. rogatki, półrogatki) do kategorii C. To częsty błąd, bo spotykamy w terenie różne typy zabezpieczeń i łatwo się pogubić. Przejazdy kategorii C mają ściśle określone wymagania – nie stosuje się tam ani rogatek, ani półrogatek. Jeśli chodzi o urządzenia samoczynnej sygnalizacji przejazdowej z rogatkami lub półrogatkami, to one są elementem zabezpieczenia dla przejazdów kategorii B, gdzie ruch jest większy i ryzyko wypadków wyższe. Ich montaż byłby niepotrzebnie drogi i zbyt zaawansowany na przejazdach, które nie wymagają aż takiego poziomu ochrony. Z kolei urządzenia rogatkowe obsługiwane przez pracownika stosowane są na przejazdach kategorii A, czyli tam, gdzie jest duże natężenie ruchu i najważniejsze jest pełne bezpieczeństwo – operator ma pełną kontrolę i może zamknąć przejazd ręcznie. Układ barierek tworzących labirynt dotyczy wyłącznie przejść dla pieszych przez torowisko, szczególnie w pobliżu przystanków i stacji, gdzie nie ma ruchu kołowego. To rozwiązanie zupełnie nie sprawdza się na przejazdach dla pojazdów, bo nie daje żadnej ochrony przed wjazdem na tory podczas nadjeżdżania pociągu. W mojej opinii duża część nieporozumień bierze się z tego, że praktyka bywa różna, a czasem urządzenia wyglądają podobnie. Dlatego warto czytać przepisy – rozporządzenie Ministra Infrastruktury jasno wskazuje, że kategoria C to tylko samoczynna sygnalizacja świetlna i dźwiękowa, bez fizycznych barier. To też pokazuje, że bezpieczeństwo na takich przejazdach w dużym stopniu zależy od uwagi kierowców i prawidłowego działania samych urządzeń, a nie od siłowego wymuszania zatrzymania.