Kwalifikacja: TKO.02 - Montaż i eksploatacja urządzeń i systemów sterowania ruchem kolejowym

W przypadku analizy uszkodzeń czujników torowych w systemach SSP bardzo łatwo można się pomylić, zwłaszcza gdy rozróżnia się kategorie usterek. Często spotykanym błędem jest myślenie, że awaria czujnika to tylko problem sygnalizacyjny, który nie wywołuje bezpośredniego zagrożenia, co skłania do przypisywania takiej usterki do niższych kategorii, jak II czy nawet III. Jednak rzeczywistość wygląda o wiele poważniej – czujnik torowy pełni kluczową rolę w detekcji pociągu i sterowaniu zabezpieczeniami przejazdu. Przypisanie tej usterki do kategorii II lub III wynika zwykle z niedocenienia jej wpływu na bezpieczeństwo ruchu – ktoś może pomyśleć, że system i tak zadziała na innych zasadach lub jest jakaś redundancja. Tymczasem zgodnie ze standardami (np. IR-1, PN-EN 50126), awaria tego czujnika wiąże się z utratą podstawowej funkcji bezpieczeństwa – system po prostu nie zareaguje na wjazd pociągu, a to jest sytuacja niedopuszczalna. Opcja „stop” natomiast to raczej hasło ogólne i nie jest klasyfikacją usterki – nie występuje w oficjalnej nomenklaturze rozróżniającej typy awarii. Z mojego doświadczenia wynika, że typowy błąd to niezrozumienie hierarchii zagrożeń – kategoria I zawsze dotyczy tych usterek, które wymagają natychmiastowej reakcji i bezwzględnego zabezpieczenia miejsca zdarzenia. Tylko takie podejście gwarantuje, że bezpieczeństwo na przejeździe nie zostanie naruszone. Dlatego zawsze warto pamiętać: jeżeli coś dotyczy bezpośrednio detekcji obecności pociągu – to niemal z definicji będzie kategoria I.