Kwalifikacja: TKO.02 - Montaż i eksploatacja urządzeń i systemów sterowania ruchem kolejowym

Wśród dostępnych odpowiedzi łatwo się pomylić, bo zarówno urządzenia SHP, dławiki torowe, jak i urządzenia zdalnego sterowania mają swoje własne wymagania techniczne i rutynowe czynności konserwacyjne. Jednak sprawdzenie poprawnego osadzenia łączników szynowych w otworach w szyjce szyny jest ściśle związane z układami kontroli niezajętości rozjazdów, a nie z pozostałymi urządzeniami. Moim zdaniem częstym błędem jest automatyczne przypisywanie takich zadań do urządzeń SHP, bo wydają się „przytorowe” i mają styczność z szyną, ale SHP (Samoczynne Hamowanie Pociągu) działa zupełnie inaczej – tam istotne są czujniki elektromagnetyczne i styczność z główką szyny, a nie z szyjką i otworami. Dławiki torowe z kolei są montowane w torze w celu eliminacji zakłóceń sygnałów wysokiej częstotliwości, głównie w systemach sterowania ruchem, ale nie wymagają sprawdzania łączników szynowych w szyjce szyny podczas typowej konserwacji – raczej zwraca się uwagę na integralność uzwojeń i poprawność montażu na podkładach. Urządzenia zdalnego sterowania to zupełnie osobna kategoria, ich konserwacja opiera się głównie na sprawności urządzeń transmisyjnych i systemów logiki, a nie na fizycznych połączeniach szyn. Przypisywanie im czynności związanej ze sprawdzaniem łączników to typowy przykład mylenia różnych poziomów infrastruktury – można się tu pogubić, bo te urządzenia często są w jednym rejonie torowym. Jednak moim zdaniem najczęściej takie pomyłki biorą się z niewyraźnego rozróżniania funkcji poszczególnych elementów infrastruktury kolejowej. Rzetelna znajomość instrukcji Ie-12 i praktyki toromistrzowskiej pokazuje jasno, że omawiana czynność dotyczy układów kontroli niezajętości rozjazdów, bo to właśnie tam liczy się ciągłość elektryczna i solidność osadzenia łączników, co przekłada się bezpośrednio na bezpieczeństwo i pewność działania systemu kontroli ruchu.