Kwalifikacja: TKO.02 - Montaż i eksploatacja urządzeń i systemów sterowania ruchem kolejowym

Wybierając widoczność sygnału semafora wjazdowego na poziomie 40, 60 czy nawet 80 metrów, można łatwo ulec złudzeniu, że skoro linia ma znaczenie miejscowe, to wymagania mogą być mniej restrykcyjne. Nic bardziej mylnego. Praktyka pokazuje, że niezależnie od kategorii linii, bezpieczeństwo musi mieć zawsze ten sam priorytet. Gorsza widoczność sygnału potrafi być w praktyce krytyczna, zwłaszcza jeśli maszynista porusza się w trudnych warunkach pogodowych albo ma ograniczone pole widzenia przez zabudowania, łuki toru czy roślinność. W instrukcji Ie-12 jasno określono, że minimalna widoczność semafora wjazdowego dla linii znaczenia miejscowego to aż 100 metrów, i nie jest to wyłącznie przepis „na wyrost”. Moim zdaniem często popełnianym błędem jest myślenie, że skoro na liniach lokalnych prędkości bywają niższe, to maszynista ma więcej czasu na reakcję. Tymczasem w rzeczywistości codziennej wiele czynników działa na niekorzyść – np. nagłe ograniczenie widoczności przez przeszkody terenowe czy też konieczność podejmowania decyzji w ostatniej chwili. Zbyt krótka widoczność (40 czy 60 metrów) praktycznie nie daje żadnych szans na właściwe przygotowanie się do zatrzymania pociągu – a przecież maszynista musi mieć możliwość nie tylko zauważenia sygnału, ale również jego poprawnej interpretacji i wykonania niezbędnych czynności. Nawet 80 metrów bywa zwyczajnie niewystarczające w dynamicznie zmieniających się warunkach. Standardy branżowe nie biorą się „z sufitu” – wynikają z analizy realnych zagrożeń, statystyki wypadków i dbałości o bezpieczeństwo całego systemu kolejowego. Warto o tym pamiętać, analizując wymagania techniczne i nie iść na skróty nawet podczas pracy na liniach lokalnych.