Kwalifikacja: ELM.04 - Eksploatacja układów automatyki przemysłowej

Analizując zaproponowane sekwencje, łatwo zauważyć, że najczęstszy błąd polega na założeniu, iż kolejność przycisków nie ma większego znaczenia, albo że wystarczy nacisnąć tylko dwa z nich, by sprawdzić blokadę. Jednak praktyka i teoria układów sterowania wymagają dokładnego prześledzenia, jak załączenie jednego stycznika wpływa na możliwość uruchomienia drugiego. W sytuacji, kiedy wybierasz na przykład naciśnięcie tylko S1, a potem S3 lub S0, a następnie S1, skupiasz się głównie na jednej gałęzi układu, pomijając krytyczną interakcję pomiędzy stycznikami K2 i K3. Bardzo często w codziennej pracy pomija się fakt, że blokady – zwłaszcza te realizowane przez styki pomocnicze – muszą być przetestowane w praktyce właśnie w taki sposób, by próbować naruszyć ich działanie. Typowym błędem jest myślenie, że jeśli jeden stycznik już zadziałał, to drugi „nie da się” uruchomić, niezależnie od stanu blokady. Tymczasem, żeby prawidłowo zweryfikować skuteczność blokady, należy najpierw rozłączyć układ (czyli S0), potem załączyć jeden ze styczników (S2 lub S3), a dopiero potem spróbować uruchomić drugi. Jeśli w tej sytuacji blokada działa – drugi stycznik nie zadziała – to mamy pewność, że układ jest bezpieczny i zgodny z dobrymi praktykami (np. normami PN-EN 60204-1 dotyczącymi bezpieczeństwa układów sterowania). Moim zdaniem, takie „przypadkowe” sekwencje, gdzie nie próbujesz aktywnie złamać blokady, są po prostu niewystarczające i nie pokazują faktycznego poziomu bezpieczeństwa systemu. Zawsze najlepiej jest myśleć w kategoriach: co się stanie, jeśli operator się pomyli? Prawdziwa blokada powinna chronić nawet przed pomyłkami, a testowanie jej musi być świadome i przemyślane.