Kwalifikacja: ELM.04 - Eksploatacja układów automatyki przemysłowej

Wybór innego narzędzia niż praska ręczna do zaciskania końcówek tulejkowych to częsty, ale poważny błąd techniczny. Kluczowym problemem jest to, że klucz płaski, szczypce boczne czy szczypce okrągłe nie są przystosowane do generowania właściwego, równomiernego nacisku na tulejkę i przewód. W efekcie zacisk wykonany tymi narzędziami bywa nieszczelny, a przewód może się poluzować lub nawet całkowicie wysunąć, co jest bardzo niebezpieczne z punktu widzenia eksploatacji instalacji elektrycznych. W praktyce spotkałem się nie raz z próbami używania klucza płaskiego – niektórzy myślą, że skoro jest solidny i płaski, to 'coś' zacisnął. Jednak taki zacisk jest przypadkowy, a tulejka się deformuje, często łamie, no i kontakt elektryczny pozostawia sporo do życzenia. Szczypce boczne, choć przydatne do cięcia, nie zapewniają równomiernego zacisku – zamiast tego po prostu miażdżą tulejkę, czasem ją przecinając lub powodując uszkodzenie przewodu. Jeszcze gorzej jest ze szczypcami okrągłymi – one w ogóle nie nadają się do zaciskania, bo ich kształt i brak możliwości wygenerowania odpowiedniej siły powodują, że tulejka jest zdeformowana, a zacisk jest minimalny lub wręcz żaden. Problem takich błędnych wyborów wynika często z braku odpowiedniego przeszkolenia albo pośpiechu, ale zawsze prowadzi do pogorszenia jakości połączenia i zwiększa ryzyko awarii. Moim zdaniem warto zapamiętać: tylko praska ręczna dobrana do typu i rozmiaru tulejki daje gwarancję bezpiecznego i trwałego połączenia, zgodnie ze standardami, jakie wymagają choćby normy PN-EN 60999 czy wytyczne producentów elementów instalacyjnych.