Kwalifikacja: ELM.04 - Eksploatacja układów automatyki przemysłowej

Wielu uczniów (i nawet początkujących techników) myśli czasem, że do pomiaru czujników termoelektrycznych nadadzą się inne mierniki, na przykład amperomierz, watomierz czy omomierz. Osobiście uważam, że to wynik pewnego zamieszania związanego z nazwami tych urządzeń oraz ogólnego skojarzenia, że „w czymś tam płynie prąd” – a więc może mierzyć prąd, moc albo opór. Tymczasem termopara działa zupełnie inaczej niż czujniki rezystancyjne czy elementy pobierające prąd na wyjściu. Amperomierz jest używany do pomiaru natężenia prądu, co w przypadku termopar po prostu nie ma sensu – one nie generują prądu, który miałby popłynąć przez obciążenie. Analogicznie, watomierz służy do mierzenia mocy czynnej w obwodach elektrycznych, co też jest kompletnie nietrafione w kontekście sygnału napięciowego z termopary, gdzie o mocy nie ma mowy. Z kolei omomierz, choć faktycznie często używany do sprawdzania ciągłości czy wartości oporu w czujnikach rezystancyjnych (np. Pt100), tutaj nie sprawdzi się w ogóle, bo nie uzyskamy informacji o temperaturze – mierzymy jedynie wartość oporu przewodów lub ewentualnych uszkodzeń. Typowym błędem jest mylenie czujników termoelektrycznych z rezystancyjnymi. Dobra praktyka branżowa jasno mówi: sygnał z termopary to napięcie, a do jego pomiaru używamy wyłącznie woltomierza o dużej impedancji, żeby nie obciążyć źródła sygnału. Nawet najprostsze schematy podłączenia potwierdzają tę zasadę i naprawdę warto ją sobie dobrze utrwalić, bo w praktyce takie pomyłki kończą się błędami pomiarowymi albo nawet uszkodzeniem czujnika.