Parametry techniczne przyrządu wyraźnie wskazują, że jest on przeznaczony do pomiaru wilgotności względnej. Oznaczenie %RH to standardowy skrót od „Relative Humidity”, czyli wilgotność względna. Już sam zakres 0 ÷ 100 % RH jest typowy wyłącznie dla wilgotności, bo inne wielkości fizyczne (takie jak temperatura, ciśnienie czy lepkość) są podawane w zupełnie innych jednostkach. Dodatkowo pozostałe parametry, jak histereza poniżej 1 % RH czy dryft długoterminowy w % RH na rok, są charakterystyczne dla czujników wilgotności, które muszą zapewnić wysoką powtarzalność i stabilność wskazań w trudnych warunkach eksploatacyjnych. Z mojego doświadczenia wynika, że w automatyce budynkowej czy technologicznej takie przyrządy stosuje się do monitorowania klimatu w pomieszczeniach, halach produkcyjnych albo w systemach HVAC. Przykład z życia: w magazynach farmaceutycznych precyzyjny pomiar wilgotności jest kluczowy, bo przekroczenie poziomu 60% RH może wpłynąć na trwałość leków. Warto też zwrócić uwagę, że szybki czas reakcji (poniżej 10 s) jest ważny w procesach, gdzie liczy się natychmiastowe wykrycie zmian mikroklimatu. Przyrządy tej klasy są zgodne z normami PN-83/T-06500, więc spełniają wymagania bezpieczeństwa i jakości. Nie sposób pomylić czujnika o takich parametrach z urządzeniem do pomiaru temperatury czy ciśnienia. Moim zdaniem, to klasyczny przykład, jak czytać tabelki techniczne i rozpoznawać, do czego służy miernik – tu odpowiedź może być tylko jedna.
Wybranie odpowiedzi innej niż wilgotność względna to dość częsty błąd, wynikający najczęściej z nieuwagi przy analizie jednostek i specyfiki parametrów technicznych. W technice automatyki każda wielkość fizyczna ma swoje charakterystyczne oznaczenia – np. temperatura oznaczana jest w °C, °F lub K, a ciśnienie w Pa, hPa, barach itd. Lepkość natomiast wyraża się najczęściej w jednostkach typu mPa·s czy cP. Tymczasem wszystkie podane w tabeli dane odnoszą się do %RH, czyli wilgotności względnej. Zakres 0 ÷ 100 % RH jednoznacznie wskazuje, że chodzi o pomiar stosunku ilości pary wodnej w powietrzu do ilości maksymalnej przy danej temperaturze. Parametry typu histereza, dryft długoterminowy czy czas reakcji czujnika RH t90 są typowe dla sensorów wilgotności, gdzie stabilność i powtarzalność mają kluczowe znaczenie, szczególnie przy kontroli mikroklimatu w pomieszczeniach, szafach sterowniczych albo w procesach technologicznych. W praktyce inżynierskiej nietrudno zauważyć, że brak odniesień do jednostek takich jak stopnie Celsjusza czy paskale wyklucza temperaturę i ciśnienie. Z kolei lepkość to parametr cieczy, a nie atmosfery czy powietrza, więc kompletnie nie pasuje do opisu urządzenia. Typowym błędem jest także zakładanie, że niektóre uniwersalne czujniki mierzą kilka wielkości – w rzeczywistości większość przemysłowych mierników jest zoptymalizowana pod konkretny typ sygnału. Warto zawsze czytać dokładnie tabele techniczne i być czujnym na jednostki oraz zapisy standardów – to podstawowa praktyka technika i inżyniera. Tego typu pomyłki mogą prowadzić do poważnych problemów w projekcie automatyki, kiedy wybierze się np. przetwornik niezgodny z wymaganiami procesu. Moim zdaniem, to też dobry przykład, że szczegóły – np. jednostki i skróty – potrafią rozstrzygnąć cały problem.