Kwalifikacja: ELM.04 - Eksploatacja układów automatyki przemysłowej

Analizując pozostałe możliwości, łatwo zauważyć, że wybór zestyku -K1:13-14 może wynikać z mylnego założenia, że główną rolę w tym przypadku odgrywa sterowanie samym przekaźnikiem K1 i jego obwód podstawowy. Jednak ten zestyk jest stykiem podtrzymującym K1, a nie odpowiada za przekazywanie napięcia do kolejnych przekaźników po wciśnięciu S3. Jeśli byłby uszkodzony, to przekaźnik K1 w ogóle by się nie załączył, a nie tylko blokowałby dalsze działanie K2 i K3. Z kolei zestyk -K2:13-14 należy do przekaźnika K2, który w tej sytuacji nie powinien być jeszcze aktywowany, bo błąd występuje wcześniej w logice układu. Jeśli więc wskazać jego uszkodzenie, to nie rozwiązuje to problemu opisanego w pytaniu. Podobnie zestyki -K3:11-12 – ich działanie uzależnione jest od wcześniejszych przekaźników. Typowym błędem myślowym jest skupianie się na ostatnim widocznym elemencie, który nie działa (np. lampka H1), a nie szukanie problemu w podstawowym ciągu logicznym zasilania i sterowania. W praktyce przy diagnostyce takich układów warto pamiętać o analizie całego toru prądowego od początku do końca – często pierwszy kluczowy zestyk (tutaj K1:23-24) jest tym, przez który nie przechodzi sygnał i który blokuje całą resztę. Często spotykam się z sytuacją, że w rzeczywistości najwięcej problemów sprawiają styki pomocnicze – bo są niedoceniane, a odpowiadają za logikę i bezpieczeństwo pracy systemu. Dobre praktyki podpowiadają, by zawsze sprawdzać te połączenia na początku rozwiązywania problemów – wtedy szybciej namierzymy przyczynę awarii, zamiast wymieniać po kolei wszystkie elementy.