Kwalifikacja: ELM.04 - Eksploatacja układów automatyki przemysłowej

Wiele osób analizując układy sterowania, intuicyjnie wybiera schematy, które wydają się uproszczone lub podobne do znanych rozwiązań, jednak w tym przypadku tylko szeregowe połączenie przycisku S1 i czujnika B1 gwarantuje, że cewka K2 zadziała wyłącznie przy jednoczesnym spełnieniu obu warunków. Błędne koncepcje często wynikają z przekonania, że wystarczy obecność czujnika B1 w pobliżu obwodu K2 – jednak jeśli elementy są połączone równolegle lub w taki sposób, że sterowanie odbywa się przez jeden z nich, układ nie spełnia logiki AND. Na przykład schematy, gdzie B1 znajduje się równolegle do S1 lub K1, dopuszczają sytuacje, w której K2 załącza się już po samym zadziałaniu czujnika, bez aktywacji drugiego elementu, a to może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji lub niepożądanej pracy maszyny. Nierzadko spotykam się z takim myśleniem, szczególnie gdy projektujący skupia się na minimalizacji ilości przewodów lub uproszczeniu schematu zamiast na dokładnym przeanalizowaniu wymaganej logiki działania. Dobra praktyka branżowa, zgodnie z normami IEC i PN, nakazuje zawsze łączyć elementy, które mają stanowić warunek równoczesności, szeregowo w torze sterowania – taki układ działa przewidywalnie i jest łatwy do diagnozowania w przypadku awarii. Stosowanie innych rozwiązań, np. mieszania połączeń szeregowych i równoległych dla różnych sygnałów sterujących bez dogłębnej analizy, może powodować niezamierzone uruchomienia urządzeń, co z kolei generuje ryzyko wypadku lub uszkodzenia maszyny. Dlatego tak ważne jest, by zawsze analizować schemat pod kątem logiki działania, a nie tylko wyglądu czy wygody montażu.