Odpowiedź inercyjnego członu jest prawidłowa, ponieważ reakcja samolotu na skokowe wychylenie lotek jest związana z jego momentem bezwładności oraz prędkością kątową przechylania. W kontekście dynamiki lotu, inercyjny człon odzwierciedla opóźnienie w reakcji na zmiany w sterowaniu, które mogą być spowodowane przez zjawisko bezwładności. Przykładowo, gdy pilotaż wykonuje nagłe skokowe wychylenie lotek, samolot nie reaguje natychmiastowo, lecz jego responsywność jest uzależniona od sił inercyjnych działających na masę samolotu. W praktyce, inżynierowie zajmujący się aerodynamiką często uwzględniają te czynniki podczas projektowania systemów sterowania, aby zapewnić stabilność i precyzję w locie. Właściwe modelowanie tych odpowiedzi jest kluczowe w kontekście symulacji lotów oraz w rozwoju automatów pilotażowych, gdzie przewidywanie reakcji na skoki w wejściu sterującym ma zasadnicze znaczenie dla bezpieczeństwa i wydajności operacji lotniczych.
Wybór odpowiedzi proporcjonalnego, różniczkującego lub całkującego członu nie oddaje rzeczywistej natury reakcji samolotu na skokowe wychylenie lotek. Proporcjonalny człon zakłada, że zmiana w odpowiedzi jest natychmiastowa i proporcjonalna do zmiany w wejściu, co nie jest zgodne z obserwacjami w dynamice lotu. Lotki, jako elementy sterujące, wpływają na orientację samolotu w sposób, który nie jest bezpośredni, a czas reakcji jest kluczowym czynnikiem. Różniczkujący człon, z kolei, odnosi się do tempa zmian w odpowiedzi, co w kontekście skokowego wychylenia nie odzwierciedla procesu inercyjnego, ponieważ nie uwzględnia opóźnienia wynikającego z masy i kształtu samolotu. Odpowiedź całkująca dotyczy akumulacji efektów w czasie, co także nie jest adekwatne w przypadku nagłych, skokowych zmian w sterowaniu. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla inżynierów, którzy projektują systemy automatycznego sterowania, gdyż błędne interpretacje mogą prowadzić do nieprawidłowego modelowania dynamiki lotu, co w konsekwencji wpływa na bezpieczeństwo i efektywność operacji lotniczych.