Ergonomia koncepcyjna to podejście, które koncentruje się na optymalizacji interakcji pomiędzy człowiekiem, technologią a środowiskiem na etapie projektowania, co jest kluczowe dla tworzenia bezpiecznych, efektywnych i komfortowych miejsc pracy. Dzięki zastosowaniu ergonomii koncepcyjnej, projektanci mogą przewidywać problemy, które mogą wystąpić w trakcie użytkowania, oraz integrować funkcje, które wspierają naturalne zachowania użytkowników. Przykładem może być projektowanie stanowisk pracy w biurach, które uwzględniają naturalne ruchy ciała, co z kolei prowadzi do zmniejszenia ryzyka wystąpienia schorzeń, takich jak zespół cieśni nadgarstka. Zastosowanie zasad ergonomii koncepcyjnej pozwala także na implementację rozwiązań, takich jak regulowane biurka czy ergonomiczne krzesła, które dostosowują się do indywidualnych potrzeb użytkowników. Normy, takie jak ISO 9241, dostarczają wytycznych dotyczących projektowania systemów interakcji człowiek-komputer, co dodatkowo wspiera wprowadzenie najlepszych praktyk w obszarze ergonomii.
Analiza wysiłku i pozycji przy pracy, a także ocena organizacji pracy, dotyczą tematów związanych z ergonomią, jednak skupiają się na aspektach już istniejących, a nie na ich projektowaniu. Te podejścia są istotne, ale nie wyczerpują tematu ergonomii koncepcyjnej, która ma na celu eliminację problemów na etapie projektowania. Analiza istniejących warunków na stanowisku pracy również jest ważna, ale jej celem jest poprawa i dostosowanie już funkcjonujących rozwiązań do potrzeb pracowników, a nie ich pierwotne zaprojektowanie. W kontekście ergonomii, kluczowe jest zrozumienie, że wiele schorzeń i problemów wynikających z niewłaściwego projektowania można przewidzieć i zapobiec, zanim do nich dojdzie. Typowe błędy myślowe przy wyborze tych odpowiedzi polegają na myleniu analizy z projektowaniem. W praktyce oznacza to, że ograniczając się do ocen istniejących warunków, pomijamy kluczowy etap, jakim jest przemyślane zaprojektowanie stanowiska pracy, które jeszcze przed jego wdrożeniem może uwzględniać różnorodne czynniki, takie jak antropometria czy psychologia użytkownika. Uznanie ergonomii koncepcyjnej za wyłącznie analizę istniejących warunków prowadzi do zaniedbania fundamentalnego celu, jakim jest stworzenie środowiska pracy, które jest nie tylko funkcjonalne, ale również dostosowane do potrzeb człowieka.