Ergonomia korekcyjna jest dziedziną, która koncentruje się na identyfikacji i korygowaniu niewłaściwych rozwiązań konstrukcyjnych, które mogą prowadzić do problemów zdrowotnych lub obniżenia efektywności użytkowników. Jej głównym celem jest poprawa interakcji między człowiekiem a technologią poprzez dostosowanie środowiska pracy do potrzeb i możliwości użytkowników. Przykłady zastosowania ergonomii korekcyjnej obejmują analizę i modyfikację stanowisk pracy, które są źródłem dyskomfortu lub kontuzji. Stosowanie standardów ergonomicznych, takich jak ISO 9241, pozwala na systematyczne podejście do optymalizacji warunków pracy. Dodatkowo, ergonomia korekcyjna może obejmować dostosowywanie narzędzi i maszyn do indywidualnych potrzeb użytkowników, co przyczynia się do zwiększenia wydajności oraz zmniejszenia ryzyka urazów. Przykładowo, w biurach można zastosować regulowane biurka, które umożliwiają pracownikom zmianę pozycji ciała, co jest zgodne z zaleceniami zdrowotnymi.
Niewłaściwe podejścia do zrozumienia ergonomii korekcyjnej mogą prowadzić do błędnych wniosków na temat tej dziedziny. Na przykład, koncentrowanie się na produkcji urządzeń korekcyjnych sugeruje, że celem ergonomii jest jedynie tworzenie produktów, które rozwiązują konkretne problemy, zamiast szerokiego spojrzenia na interakcje między użytkownikami a systemami. Ergonomia nie ogranicza się jedynie do konstruowania maszyn i urządzeń, ale raczej do analizy, jak te maszyny są używane w praktyce oraz jak mogą być dostosowane do zapewnienia komfortu i bezpieczeństwa użytkowników. Z kolei projektowanie narzędzi, urządzeń i maszyn to zbyt wąski zakres, który nie uwzględnia aspektów psychologicznych i fizycznych interakcji człowieka z technologią. Ważne jest, aby zrozumieć, że ergonomia korekcyjna ma na celu korygowanie niedoskonałości w istniejących rozwiązaniach, które mogą prowadzić do negatywnych skutków zdrowotnych, takich jak bóle pleców czy urazy nadgarstków, a nie tylko tworzenie nowych produktów. W praktyce, ergonomia korekcyjna wymaga holistycznego podejścia, uwzględniającego zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne, co jest kluczowe dla poprawy efektywności oraz jakości pracy. Bez tego zrozumienia, podejście do ergonomii może być redukowane do prostego dostosowywania narzędzi, co jest niewystarczające dla skutecznych rozwiązań w miejscu pracy.