Odpowiedź wskazująca na dostosowanie maszyn i urządzeń oraz istniejących warunków pracy do psychofizycznych możliwości pracowników jest prawidłowa, ponieważ ergonomia korekcyjna skupia się na ocenie i modyfikacji środowiska pracy celem maksymalizacji wydajności i komfortu pracowników. Przykłady zastosowania tej koncepcji obejmują przystosowywanie stacji roboczych do indywidualnych potrzeb użytkowników poprzez regulację wysokości biurek i krzeseł, aby zapobiegać urazom kręgosłupa oraz zmniejszać zmęczenie. W praktyce, implementacja zasad ergonomii korekcyjnej prowadzi do zwiększenia efektywności pracy oraz obniżenia wskaźników absencji związanej z dolegliwościami zdrowotnymi. Standardy takie jak ISO 9241 definiują podstawowe zasady projektowania stanowisk pracy, które uwzględniają interakcję człowieka z technologią, co ma kluczowe znaczenie w kontekście ergonomii korekcyjnej. Równocześnie, zastosowanie teorii ergonomii w projektowaniu nowych produktów i narzędzi pozwala na tworzenie rozwiązań, które są nie tylko bardziej funkcjonalne, ale także znacznie bezpieczniejsze dla użytkowników.
Wiele z błędnych odpowiedzi opiera się na niepełnym zrozumieniu zakresu ergonomii korekcyjnej. Projektowanie stanowisk pracy z perspektywy dostosowania ich do możliwości człowieka, choć ważne, nie uwzględnia aspektu dostosowania maszyn i urządzeń, co jest kluczowe w ergonomii korekcyjnej. Z kolei projektowanie narzędzi, urządzeń i maszyn z myślą o fizjologicznych potrzebach człowieka jest bardziej ogólnym podejściem, które nie odnosi się bezpośrednio do istniejących warunków pracy i psychofizycznych możliwości pracowników. Badanie czynników wpływających na pracę w różnych warunkach środowiska materialnego, choć istotne, również nie obejmuje wszystkich elementów ergonomii korekcyjnej, która koncentruje się na konkretnych modyfikacjach w miejscu pracy. Typowym błędem myślowym jest skupianie się na projektowaniu narzędzi bez uwzględnienia interakcji z rzeczywistym środowiskiem pracy. Ergonomia korekcyjna wymaga holistycznego podejścia, które łączy właściwości techniczne maszyn z psychologią pracy, co prowadzi do lepszej adaptacji technologii do człowieka.