Odpowiedź 150 lx jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami oświetleniowymi, w tym normą PN-EN 12464-1, natężenie oświetlenia w polu zadania powinno być równoważone przez odpowiednie natężenie oświetlenia w jego bezpośrednim otoczeniu. W sytuacji, gdy natężenie w polu zadania wynosi 150 lx, które jest wartością mniejszą lub równą 200 lx, należy zapewnić, aby otoczenie miało takie samo natężenie, czyli 150 lx. Taki dobór oświetlenia ma na celu zminimalizowanie kontrastu między polem zadania a jego otoczeniem, co wpływa na komfort wzrokowy oraz wydajność pracy. Przykładem zastosowania tej zasady może być oświetlenie biur, gdzie odpowiednie natężenie w obszarze roboczym oraz w jego najbliższym otoczeniu jest kluczowe dla zdrowia i efektywności pracowników. Zastosowanie takich praktyk w projektowaniu oświetlenia potwierdza dążenie do osiągnięcia optymalnych warunków pracy w różnych środowiskach.
Wybór odpowiedzi 200 lx, 120 lx lub 300 lx jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględniają one kluczowych zasad dotyczących równowagi natężenia oświetlenia w polu zadania i jego otoczeniu. Odpowiedź 200 lx sugeruje, że natężenie oświetlenia w otoczeniu powinno być wyższe niż w polu zadania, co w praktyce może prowadzić do nadmiernego kontrastu, co jest niepożądane w kontekście komfortu wzrokowego. Z kolei odpowiedzi 120 lx i 300 lx są również nieadekwatne. Natężenie 120 lx jest zbyt niskie, by zapewnić odpowiednie warunki oświetleniowe w kontekście pracy, co może prowadzić do zmęczenia wzroku oraz obniżenia efektywności. Natomiast 300 lx to natężenie, które może być stosowane w sytuacjach wymagających intensywnego oświetlenia, co nie jest zgodne z zasadą zrównoważonego oświetlenia w pomieszczeniach do pracy, gdzie istotne jest dopasowanie do natężenia w polu zadania. W praktyce błędne podejście do doboru natężenia oświetlenia mija się z celem ergonomicznego i efektywnego projektowania przestrzeni roboczych, co jest kluczowe dla zdrowia i wydajności pracowników.
