Kwalifikacja: BPO.01 - Zarządzanie bezpieczeństwem w środowisku pracy
Rodzaje środków osobistej ochrony oraz odzieży i obuwia roboczego, których użycie na danym stanowisku jest konieczne, a także przewidywane czasokresy ich stosowania ustala w firmie
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedzialność za ustalanie rodzaju środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego w zakładzie pracy spoczywa na pracodawcy, co jest zgodne z przepisami Kodeksu pracy oraz regulacjami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracodawca zobowiązany jest do dokonania analizy ryzyka zawodowego, co pozwala na identyfikację zagrożeń występujących na danym stanowisku pracy. Na podstawie tej analizy powinien wybrać odpowiednie środki ochrony, które będą adekwatne do charakterystyki pracy oraz poziomu zagrożeń. Na przykład, w przypadku prac w budownictwie, pracodawca powinien zapewnić kaski ochronne, odzież ochronną oraz obuwie antypoślizgowe. Istotne jest również, aby pracodawca regularnie kontrolował stan tych środków, a także ich okres użytkowania, co zapewnia ich skuteczność. Warto zauważyć, że stosowanie środków ochrony indywidualnej nie tylko zwiększa bezpieczeństwo pracowników, ale również wpływa na kulturowy wymiar organizacji oraz jej wizerunek, jako miejsca dbającego o zdrowie i bezpieczeństwo pracowników.
Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują, że inne podmioty, takie jak producent, służba bhp czy sanepid, mają bezpośrednią odpowiedzialność za ustalanie środków ochrony indywidualnej w zakładzie pracy. Producent oczywiście dostarcza środki ochrony, lecz jego rola ogranicza się do zapewnienia, że produkty są zgodne z normami bezpieczeństwa, a nie do określenia ich użycia w konkretnym miejscu pracy. Służba bhp pełni funkcję doradczą i kontrolną, ale również nie ma uprawnień do samodzielnego ustalania, jakie środki powinny być stosowane w danym zakładzie. Jej zadaniem jest wsparcie pracodawcy w podejmowaniu decyzji dotyczących zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Sanepid natomiast zajmuje się monitorowaniem warunków sanitarno-epidemiologicznych, a jego kompetencje nie obejmują bezpośredniego wpływu na dobór środków ochrony indywidualnej w kontekście stanowisk pracy. Przykładem typowego błędu myślowego może być przekonanie, że to zewnętrzne instytucje powinny dyktować zasady ochrony zdrowia pracowników. W rzeczywistości, to pracodawca, mający najpełniejszą wiedzę o specyfice swojej działalności, ma obowiązek zidentyfikowania zagrożeń i dobrania odpowiednich środków ochrony, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy.