Ryzyko akceptowalne, określane jako ryzyko dopuszczalne, to poziom ryzyka, który organizacja określa jako odpowiedni do zaakceptowania w kontekście swoich celów strategicznych i operacyjnych. Przykładem może być sytuacja, w której firma decyduje się na inwestycję w nową technologię, pomimo że jest związana z ryzykiem technologicznym — po przeprowadzeniu analizy, organizacja uznaje, że potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Ryzyko dopuszczalne jest określane na podstawie analizy kosztów i korzyści, a także zgodności z regulacjami prawnymi i standardami branżowymi, takimi jak ISO 31000 dotyczące zarządzania ryzykiem. W praktyce, zarządzanie ryzykiem akceptowalnym wymaga ciągłego monitorowania i przeglądu, aby dostosować się do zmieniającego się otoczenia biznesowego oraz zidentyfikować nowe zagrożenia. Organizacje powinny również tworzyć polityki oraz procedury, które jasno definiują, jakie poziomy ryzyka są uznawane za akceptowalne, by umożliwić ich pracownikom podejmowanie decyzji zgodnych z określonymi standardami.
Definicje ryzyka akceptowalnego, które zawierają terminy 'duże, ale pomijalne', 'czasem tolerowane' oraz 'resztkowe', nie oddają rzeczywistego znaczenia tego pojęcia w kontekście zarządzania ryzykiem. Rekomendacje dotyczące zarządzania ryzykiem, takie jak te zawarte w normach ISO, jednoznacznie wskazują, że ryzyko dopuszczalne odnosi się do poziomu ryzyka, które organizacja uznaje za akceptowalne w kontekście jej celów i strategii. Z kolei stwierdzenie, że ryzyko może być 'duże, ale pomijalne', sugeruje, że jego wpływ na organizację jest minimalny, co może prowadzić do lekceważenia istotnych zagrożeń. Tego typu myślenie może prowadzić do sytuacji, w której nieproporcjonalne ryzyko zostaje zbagatelizowane, co w dłuższej perspektywie może mieć poważne konsekwencje dla organizacji. Podobnie, 'czasem tolerowane' sugeruje, że ryzyko może być akceptowane tylko w pewnych okolicznościach, co nie oddaje istoty definicji akceptowalności ryzyka, które powinno być jasno określone. Wreszcie, 'resztkowe' ryzyko odnosi się do ryzyka, które pozostaje po wdrożeniu działań kontrolnych i nie jest równoznaczne z akceptowalnością. W związku z tym, błędne podejście do tych terminów może prowadzić do osłabienia procesów zarządzania ryzykiem i wpływać negatywnie na bezpieczeństwo operacyjne organizacji.