Wskaźnik ciężkości wypadków jest kluczowym wskaźnikiem w zarządzaniu bezpieczeństwem pracy, który pozwala ocenić powagę wypadków w danym zakładzie. Oblicza się go poprzez podzielenie liczby straconych roboczodni przez liczbę wypadków. W tym przypadku mamy 450 straconych roboczodni oraz 15 wypadków. Dlatego wskaźnik ciężkości wynosi 450 / 15 = 30. Wysoki wskaźnik może sugerować, że wypadki, które miały miejsce, były szczególnie poważne i wymagały długotrwałego leczenia poszkodowanych. W praktyce informacje te są niezbędne do analizy ryzyka i podejmowania działań prewencyjnych. Organizacje stosują ten wskaźnik do porównania efektywności ich programów bezpieczeństwa z innymi podmiotami w branży oraz do monitorowania postępów w redukcji wypadków. Zgodnie z normą ISO 45001, organizacje powinny regularnie analizować takie dane, aby poprawić warunki pracy i minimalizować ryzyko wypadków.
Wybór odpowiedzi, która nie jest poprawna, często wynika z nieporozumienia dotyczącego sposobu obliczania wskaźnika ciężkości wypadków. Wskaźnik ten nie jest jedynie prostą sumą czy inną operacją matematyczną. Osoby, które wybierają wartości takie jak 0,033, 435 czy 6750, mogą mylnie zakładać, że wskaźnik ten odzwierciedla jedynie ilość wypadków lub roboczodni w inny sposób, nie uwzględniając kluczowej zasady podziału. Na przykład, odpowiedź 0,033 mogła wynikać z obliczeń, które nie uwzględniają poprawnej interpretacji wskaźnika ciężkości, być może myląc go z innym wskaźnikiem, takim jak wskaźnik wypadkowości. Z kolei odpowiedzi 435 oraz 6750 mogą być wynikiem błędnego pomnożenia liczby wypadków przez stracone roboczodni, co jest fundamentalnie błędne, gdyż nie bierze pod uwagę celu wskaźnika, którym jest ocena przeciętnej straty na incydent. Zrozumienie definicji wskaźnika oraz umiejętność jego obliczania są kluczowe dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem w przedsiębiorstwie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami i normami branżowymi, takimi jak ISO 45001.