Kwalifikacja: TWO.01 - Wykonywanie robót regulacyjnych i hydrotechnicznych
Kategorie: Umocnienia i zabezpieczenia
Darniowanie jako umocnienie brzegowe nadwodne stosuje się powyżej poziomu średniego (ŚrQ). Darń układa się na płask, stosując pokrycie
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Prawidłowo – w umocnieniach brzegowych nadwodnych darń układa się na płask, stosując pokrycie kożuchowe lub w kratę. To są dwa klasyczne sposoby darniowania opisane w literaturze z regulacji rzek i w wytycznych do robót hydrotechnicznych. Pokrycie kożuchowe polega na układaniu brył darni ciasno, „na styk”, tak żeby tworzyły jednolitą, zwartą powierzchnię, bez większych szczelin. Taki układ dobrze chroni skarpę przed erozją powierzchniową od deszczu, spływu wód opadowych i rozmywania przez fale przy wyższych stanach. Z kolei darniowanie w kratę to układanie pasów lub płatów darni w sposób krzyżowy, z przerwami – tworzy się coś w rodzaju siatki. Puste pola między darnią mogą być wypełnione glebą, humusem, a potem zarastają roślinnością. Ten sposób jest trochę bardziej „biotechniczny”, bo pozwala roślinom głębiej się ukorzenić i dodatkowo wzmacnia skarpę. W praktyce wybór między kożuchowym a kratowym zależy od spadku skarpy, rodzaju gruntu, narażenia na działanie falowania i prędkości przepływu. Na skarpach bardziej narażonych na rozmycie częściej stosuje się pokrycie kożuchowe, czasem łączone z siatkami przeciwerozyjnymi albo geowłókniną. Nad poziomem średniego przepływu ŚrQ darniowanie jest bardzo sensownym, tanim i ekologicznym umocnieniem – poprawia stateczność skarpy, ogranicza spływ powierzchniowy i jednocześnie dobrze wpisuje się w krajobraz, co jest dzisiaj mocno podkreślane w dobrych praktykach gospodarki wodnej.