Kwalifikacja: TWO.01 - Wykonywanie robót regulacyjnych i hydrotechnicznych
Kategorie: Budowle hydrotechniczne Umocnienia i zabezpieczenia
Dopuszczalna odchyłka grubości nadwodnych narzutów kamiennych nie powinna przekraczać
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Poprawnie – dla nadwodnych narzutów kamiennych przyjmuje się dopuszczalną odchyłkę grubości warstwy rzędu ±5,0 cm. Wynika to z praktyki wykonawczej i zapisów w specyfikacjach technicznych robót hydrotechnicznych, gdzie narzut układany jest z kamienia o zróżnicowanej frakcji, na często nierównym podłożu (np. geowłóknina, podsypka żwirowa, istniejące podłoże gruntowe). Utrzymanie dokładności rzędu jednego czy trzech milimetrów jest w takich warunkach po prostu niewykonalne i niepotrzebne z punktu widzenia bezpieczeństwa konstrukcji. Kluczowe jest, żeby średnia grubość narzutu oraz jego ciągłość spełniały wymagania projektu, a lokalne różnice mieściły się właśnie w granicach tych ±5 cm. Z mojego doświadczenia przy odbiorach umocnień skarp i brzegów rzek inspektorzy koncentrują się na tym, czy narzut zapewnia pełne przykrycie podłoża, brak prześwitów oraz odpowiednią masę jednostkową kamienia, a dopiero w drugiej kolejności na bardzo dokładnym „centymetrowym” pomiarze grubości. Taka odchyłka jest też kompromisem między kosztami a jakością: zbyt ostre tolerancje wymusiłyby niepotrzebne sortowanie kamienia, docinanie, a nawet rozbiórki fragmentów dobrze działającego umocnienia. W dobrych praktykach przyjmuje się, że ważniejsze od idealnej równości jest zapewnienie stabilności narzutu przy działaniu falowania, prądu wody i zlodzenia. Dlatego w dokumentacji często pojawia się zapis typu: „grubość narzutu kamiennego X cm z dopuszczalną odchyłką ±5 cm”, który dokładnie odpowiada tej odpowiedzi.