Kwalifikacja: TWO.01 - Wykonywanie robót regulacyjnych i hydrotechnicznych
Kategorie: Umocnienia i zabezpieczenia
Dopuszczalne odchyłki grubości i nierówności powierzchni wykonania nadwodnego narzutu kamiennego wynoszą odpowiednio
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Prawidłowa jest odpowiedź: dopuszczalne odchyłki grubości i nierówności powierzchni nadwodnego narzutu kamiennego wynoszą ± 5 cm i ± 5 cm. Wynika to z praktyki wykonawczej oraz zapisów w specyfikacjach technicznych robót hydrotechnicznych, gdzie narzut kamienny traktuje się jako umocnienie o charakterze raczej masowym niż „milimetrowo” precyzyjnym. Kamienie mają z natury nieregularne kształty, różne frakcje, a ich układanie odbywa się często w trudnych warunkach terenowych, na skarpach, przy zmiennych stanach wody. Dlatego dopuszcza się stosunkowo większe tolerancje niż np. przy betonie czy prefabrykatach. Grubość narzutu projektuje się tak, aby zapewnić stateczność na działanie falowania, prądu wody, lodu i erozji, a te dodatkowe 5 cm w jedną czy drugą stronę nie wpływają istotnie na bezpieczeństwo konstrukcji, o ile zachowana jest średnia grubość warstwy i właściwa granulacja kamienia. Podobnie z nierównością powierzchni – narzut nie ma być „na oko równy jak stół”, tylko ma zapewniać ciągłą, zwartą osłonę brzegu czy skarpy bez większych pustek i przebić podłoża. W praktyce przy odbiorze robót geodeta lub majster sprawdza wyrywkowo profil skarpy, mierzy grubość i ocenia wizualnie równomierność pokrycia. Jeśli różnice w stosunku do projektu mieszczą się w ± 5 cm, uznaje się to za zgodne ze sztuką budowlaną. Moim zdaniem ważniejsze od „polowania” na centymetry jest tu właściwe zagęszczenie narzutu, dobre klinowanie kamieni i brak wyraźnych linii osłabienia, bo to one decydują, czy umocnienie wytrzyma kilka powodzi, a nie tylko jedną kontrolę odbiorową.