Kwalifikacja: TWO.01 - Wykonywanie robót regulacyjnych i hydrotechnicznych

W przypadku zapór pojęcie „konserwacja bieżąca” bardzo łatwo pomylić z ich normalną eksploatacją hydrauliczną, czyli sterowaniem wodą. Regulacja poziomu piętrzenia i regulacja poziomu przepływu to typowe czynności operatora, ale one należą do obsługi ruchowej obiektu, a nie do jego konserwacji. Sterowanie zasuwami, klapami, jazami ruchomymi czy turbinami ma na celu utrzymanie odpowiedniego stanu wody w zbiorniku, zapewnienie przepływu biologicznego, ochronę przeciwpowodziową itp. To są działania eksploatacyjne, opisane zwykle w instrukcji gospodarowania wodą i instrukcji eksploatacji, a nie w planie robót konserwacyjnych. Konserwacja bieżąca dotyczy przede wszystkim stanu technicznego materiałów i elementów konstrukcyjnych. Piaskowanie elementów metalowych również nie jest typową czynnością zaliczaną do bieżącej, drobnej konserwacji zapory. Piaskowanie to dość inwazyjna obróbka strumieniowo-ścierna, którą stosuje się raczej przy większych remontach powłok antykorozyjnych, na przykład przy generalnym odnawianiu krat, zamknięć, belek stalowych czy konstrukcji pomostów. W bieżącej konserwacji częściej mamy do czynienia z miejscowym oczyszczaniem ręcznym, malowaniem zapobiegawczym, smarowaniem łożysk, regulacją zamknięć, ale już pełne piaskowanie całych elementów to raczej zadanie remontowe, planowane rzadziej i wymagające poważniejszej organizacji robót oraz wyłączeń z eksploatacji. Typowy błąd myślowy polega na utożsamianiu „konserwacji” z dowolnym działaniem przy zaporze. Tymczasem w hydrotechnice rozróżnia się trzy sfery: gospodarowanie wodą, eksploatację urządzeń ruchomych oraz utrzymanie konstrukcji. Konserwacja bieżąca należy do tej trzeciej grupy i obejmuje drobne naprawy, uszczelnienia, uzupełnianie ubytków w betonie, naprawę dylatacji, fug, lokalne zabezpieczenia antykorozyjne, czyszczenie drenaży itp. Właśnie uzupełnianie ubytków w elementach betonowych jest podręcznikowym przykładem takiej konserwacji: nie zmienia się funkcji obiektu ani jego schematu pracy, tylko utrzymuje się pierwotne parametry techniczne konstrukcji. Dlatego działania związane wyłącznie z regulacją wody lub z ciężkimi robotami antykorozyjnymi nie spełniają definicji konserwacji bieżącej zapory, mimo że na pierwszy rzut oka wydają się „pracami przy obiekcie”.