Kwalifikacja: TWO.04 - Organizacja robót związanych z regulacją cieków naturalnych oraz budową urządzeń wodnych

W tym pytaniu łatwo się pomylić, bo na pierwszy rzut oka kilka maszyn wydaje się „do przerzucania ziemi”. Klucz tkwi jednak w sformułowaniu: załadunek gruntu do skrzyni, a następnie jego przetransportowanie w miejsce wbudowania. To opis typowego cyklu roboczego zgarniarki, a nie koparki, spycharki czy ładowarki. Koparka jest przede wszystkim maszyną do odspajania i załadunku, a nie do transportu. Standardowo koparka napełnia łyżkę, obraca się i wysypuje grunt do środka transportowego – najczęściej wywrotki, wozidła, czasem na pryzmę. Nie ma własnej skrzyni ładunkowej do przewozu materiału na większe odległości. Typowy błąd myślowy polega na tym, że skoro koparka „kopie i przenosi łyżką”, to znaczy, że transportuje. W rzeczywistości ten zasięg to kilka metrów, a nie zorganizowany transport masowy. Spycharka z kolei służy głównie do spychania i profilowania gruntu na krótkie odległości, w zasięgu lemiesza. Nie ma skrzyni, nie ładuje urobku w zamkniętą przestrzeń, tylko przesuwa go po powierzchni terenu. Jest świetna do zrywania warstwy humusu, kształtowania spadków, zrzucania urobku z nasypu, ale nie spełnia warunku transportu w skrzyni. Ładowarka bywa szczególnie myląca, bo faktycznie ładuje grunt do skrzyń – lecz do skrzyń samochodów lub wozideł, a nie do własnej. Jej zadaniem jest szybki przeładunek z pryzmy do środka transportowego, ewentualnie krótkie przemieszczenie urobku w obrębie placu budowy. W organizacji robót ziemnych ładowarka prawie nigdy nie pełni roli samodzielnego środka transportu na odcinkach setek metrów, bo to jest po prostu nieefektywne i niezgodne z dobrą praktyką technologiczną. Zgarniarka natomiast ma własną skrzynię ładunkową, do której sama odspaja i zbiera grunt, a następnie przewozi go i rozkłada w miejscu wbudowania. Pomyłki wynikają zwykle z tego, że patrzymy na ogólne hasło „maszyna do robót ziemnych”, zamiast na szczegóły cyklu roboczego: odspojenie – załadunek do skrzyni – transport – wbudowanie. Dopiero to pełne rozumienie funkcji pozwala poprawnie dobrać sprzęt do technologii robót ziemnych.