Kwalifikacja: TWO.04 - Organizacja robót związanych z regulacją cieków naturalnych oraz budową urządzeń wodnych

W umacnianiu brzegów cieków wodnych bardzo łatwo o uproszczenie: skoro trzeba coś wzmocnić, to wystarczy jakiś materiał „twardy” albo „naturalny”. To prowadzi do pomysłów typu użycie samego drewna, gruntu czy przypadkowych otoczaków bez odpowiedniego „opakowania” konstrukcyjnego. Drewno samo w sobie bywa stosowane w budownictwie wodnym, na przykład w faszynach, palisadach czy narzutach faszynowo-kamiennych, ale nie tworzy gabionu. Gabion z definicji jest koszem z siatki stalowej, a nie skrzynią z desek. Elementy drewniane w wodzie ulegają korozji biologicznej, gniciu, uszkodzeniom od lodu i zmiennych poziomów wód, więc jako główny materiał konstrukcyjny w stałym umocnieniu brzegu są po prostu zbyt zawodne. Stosuje się je raczej pomocniczo albo w rozwiązaniach tymczasowych. Sam grunt także nie jest właściwym wypełnieniem. Grunt drobnoziarnisty jest podatny na erozję hydrauliczną, wypłukiwanie przez prądy wody i fale, a bez odpowiedniej filtracji i obudowy siatkowej szybko zostanie wymyty z konstrukcji. Wypełnianie „kosza” luźnym gruntem mija się z celem, bo nie zapewnia wymaganej masy i sztywności. Częsty błąd myślowy polega też na utożsamianiu gabionu z luźnym narzutem kamiennym. Same otoczaki wysypane na brzeg, nawet jeśli ułożone starannie, nie są gabionem. Bez zamknięcia w siatce stalowej kamienie mogą się przemieszczać, osuwać w dół skarpy, a przy większych prędkościach przepływu być nawet porywane przez wodę. Odpowiednia siatka stalowa (zabezpieczona antykorozyjnie) gwarantuje, że kamień pozostanie na swoim miejscu i będzie współpracował jako jedna bryła. Z mojego doświadczenia wynika, że uczniowie często mieszają pojęcia: faszyna, narzut kamienny, palisada drewniana, gabion. Wszystkie te rozwiązania służą ochronie brzegów, ale mają zupełnie inną budowę i zasady projektowania. W gabionach kluczowe jest połączenie dwóch materiałów: siatki stalowej jako „kosza” i materiału kamiennego jako ciężkiego, trwałego wypełnienia. Dopiero taki zestaw spełnia wymagania nośności, trwałości i odporności na działanie wody zgodnie z dobrą praktyką hydrotechniczną.