Kwalifikacja: TWO.04 - Organizacja robót związanych z regulacją cieków naturalnych oraz budową urządzeń wodnych

Na ilustracji pokazano typowy materiał używany w robotach regulacyjnych, ale łatwo pomylić jego rodzaj, bo większość tych wyrobów powstaje z podobnego surowca – faszyny wiklinowej. Kluczowe jest odróżnienie formy, w jakiej ta faszyna występuje. Widzimy wyraźnie długie, cylindryczne „walce” z gałęzi, ciasno powiązane drutem lub sznurkiem w pakiety. To nie są luźne wiązki ani płaskie elementy, tylko właśnie uformowane kiszki faszynowe. Częsty błąd polega na tym, że ktoś widzi wiklinę i automatycznie zaznacza „faszynę wiklinową”, traktując to jako ogólne określenie. Faszy­na wiklinowa to natomiast surowiec – pędy wierzby, cięte i wiązane w mniejsze wiązki, z których dopiero wykonuje się gotowe elementy: kiszki, materace faszynowe czy inne konstrukcje. Sama w sobie nie opisuje konkretnego wyrobu użytego na budowie, tylko materiał. Równie mylące bywa zaznaczanie materacy faszynowych. Materac ma kształt płaskiej „kołdry” z faszyny, wiązanej w sieć, o dużej powierzchni i niewielkiej grubości. Stosuje się go do umacniania dna koryta, skarp brzegowych, podnóża nasypów – rozkłada się go jak dywan, a nie układa w stos jak na zdjęciu. Tutaj nie ma dużych płaskich płatów, tylko powtarzalne, walcowe pakiety. Paliki drewniane to z kolei elementy konstrukcyjne do kotwienia faszyny i innych umocnień; są to pojedyncze sztuki drewna o przekroju okrągłym, wbijane w grunt. Na fotografii widać je co najwyżej jako kilka sztuk pod spodem stosu, natomiast materiałem pytania jest to, co ułożono w sterty – czyli gotowe kiszki faszynowe. Z mojego doświadczenia typowy błąd polega na patrzeniu na „z czego” coś jest zrobione, a nie „w jakiej formie konstrukcyjnej” to występuje. W robotach regulacyjnych rozpoznawanie tych form jest kluczowe, bo od wyboru między kiszką, materacem a samą faszyną wiklinową zależy nośność, stateczność i sposób pracy całego umocnienia w nurcie rzeki.