Kwalifikacja: TWO.04 - Organizacja robót związanych z regulacją cieków naturalnych oraz budową urządzeń wodnych

W tym zadaniu kłopot zwykle bierze się z dwóch rzeczy: z niezauważenia, że wszystkie nakłady w tablicy KNR 2-01 są podane na 100 m³ gruntu oraz z nieuwzględnienia, że pytanie dotyczy łącznych nakładów pracy całego zestawu sprzętu, a nie tylko jednej maszyny. Jeżeli ktoś wybiera wartość 37,50 m-g, to najczęściej poprawnie odczytał i zsumował nakłady koparki (5,00 m-g), spycharki (2,50 m-g) i samochodu skrzyniowego (30,00 m-g), ale zatrzymał się na poziomie 100 m³. Tymczasem w treści jest wyraźnie 200 m³ gruntu, więc zgodnie z zasadą proporcjonalności w kosztorysowaniu należało wynik podwoić. To jest bardzo typowy błąd przy pracy z KNR-ami: patrzymy na liczby, ale ignorujemy jednostkę „na 100 m³” albo „na 10 m²” itd. Druga grupa błędnych odpowiedzi (0,375 m-g oraz 0,750 m-g) pokazuje jeszcze inny problem – mylenie skali. Takie wartości sugerują, że ktoś dzielił zamiast mnożyć, albo próbował sprowadzić wynik do 1 m³, a potem już nie przeliczył go z powrotem na 200 m³. Te liczby są kompletnie nierealne z punktu widzenia organizacji robót: nie da się za mniej niż 1 m-g pracy sprzętu wykopać, podgarnąć spycharką i wywieźć 200 m³ gruntu kategorii III. W praktyce hydrotechnicznej, przy regulacji cieków czy budowie urządzeń wodnych, poprawne czytanie KNR jest kluczowe do rzetelnego planowania kosztów i czasu pracy maszyn. Dobra praktyka jest taka, żeby zawsze po kolei sprawdzić: jaka jednostka odniesienia jest w tabeli (tu 100 m³), jaka kategoria gruntu (III), jaka pojemność łyżki (0,60 m³) i czy dodajemy wszystkie wymagane maszyny (koparka, spycharka, samochód). Dopiero potem skalujemy wynik do rzeczywistej ilości robót, czyli 200 m³. Z mojego doświadczenia warto też na końcu zrobić prostą kontrolę „na zdrowy rozsądek”: czy wynik jest rzędu dziesiątek m-g, czy setnych części m-g. Te skrajnie małe wartości zwykle od razu pokazują, że coś poszło nie tak w obliczeniach.