Kwalifikacja: TWO.04 - Organizacja robót związanych z regulacją cieków naturalnych oraz budową urządzeń wodnych
Zawód: Technik budownictwa wodnego
Kategorie: Urządzenia wodne Konserwacja i utrzymanie
Na ilustracji przedstawiono
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Na zdjęciu widać typowy próg na cieku – niewysoką poprzeczną budowlę, która spiętrza wodę o kilka–kilkanaście centymetrów i łagodnie zmienia spadek koryta. W tym przypadku próg wykonany jest z pnia drewnianego ułożonego poprzecznie do kierunku przepływu. Woda przelewa się swobodnie przez korpus, tworząc za progiem niewielki zrzut i strefę intensywnego mieszania. To zachowanie jest charakterystyczne właśnie dla progu, a nie dla pełnowymiarowego jazu czy zastawki. Progi stosuje się m.in. do stabilizacji dna cieku, ograniczania erozji w dół rzeki, podnoszenia lokalnego zwierciadła wody oraz tworzenia małych zbiorników retencyjnych i tzw. bystrzy. W dobrych praktykach regulacji cieków buduje się całe ciągi progów co kilkanaście–kilkadziesiąt metrów, żeby „złamać” zbyt duży spadek koryta i zapobiegać rozmywaniu dna. W odróżnieniu od jazu, próg jest obiektem na stałe związanym z korytem, bez elementów ruchomych i bez możliwości regulacji piętrzenia. Często projektuje się go jako konstrukcję prostą: z drewna, narzutu kamiennego, betonu albo gabionów. Moim zdaniem to jedno z bardziej „praktycznych” urządzeń wodnych – proste w wykonaniu, stosunkowo tanie i bardzo skuteczne, pod warunkiem że zachowane są podstawowe zasady: odpowiednie posadowienie, zabezpieczenie strefy wypadu i dostosowanie wysokości progu do warunków hydrologicznych i środowiskowych cieku.