Kwalifikacja: TWO.04 - Organizacja robót związanych z regulacją cieków naturalnych oraz budową urządzeń wodnych

Na zdjęciu widać klasyczny przykład zagłębiania grodzic stalowych w technologii wibracyjnej, realizowanej wibromłotem zawieszonym na wysięgniku żurawia. Błędy w odpowiedzi często biorą się z mylenia różnych typów maszyn ziemnych i fundamentowych, które pracują w podobnym środowisku, ale mają zupełnie inne zadania. Trencher kojarzy się niektórym z wykonywaniem wąskich wykopów liniowych, na przykład pod kable czy rurociągi. To urządzenie wycina rowek w gruncie przy użyciu łańcucha lub tarczy z zębami, w ogóle nie pracuje na elementach stalowych typu grodzice ani nie generuje kontrolowanych drgań. W robotach hydrotechnicznych może się pojawić przy układaniu przewodów drenarskich czy kabli, ale nie przy ściankach szczelnych. Z kolei wiertnica służy do wiercenia otworów – pod pale, mikropale, kotwy gruntowe, studnie, czasem pod iniekcje. Wiertnica obraca świder lub inny osprzęt i usuwa urobek z otworu, natomiast nie wbija ani nie wibruje grodzic. Typowym błędnym skojarzeniem jest przekonanie, że skoro coś jest na wysięgniku i pracuje w gruncie, to musi być wiertnicą. W praktyce wiertnice przy ściankach szczelnych pojawiają się raczej pomocniczo, np. do przewiercania przeszkód w podłożu. Zamulnik natomiast kojarzy się z technologiami płuczkowymi, podmywaniem lub rozluźnianiem gruntu przy pomocy wody, ewentualnie sporadycznie z pogłębiarkami. Taka metoda może być pomocnicza przy osadzaniu niektórych elementów, ale w przypadku stalowych grodzic w budownictwie wodnym standardem są młoty udarowe lub – częściej – wibromłoty. Główna różnica polega na sposobie pokonywania oporu gruntu: wibromłot wykorzystuje drgania i masę własną grodzicy, a nie strumień wody czy ruch obrotowy narzędzia. Dlatego poprawne rozpoznanie sprzętu na budowie jest ważne nie tylko pod kątem teorii, ale też organizacji robót, doboru parametrów pracy, oceny wpływu drgań na sąsiednie obiekty i bezpieczeństwa całej inwestycji.