Poprawnie – w brygadzie wykonującej roboty ziemne w dniach 18 i 19 lipca pracuje 6 pracowników. Da się to wyczytać bezpośrednio z harmonogramu. W wierszu „Ręczne wykonanie wykopu” (Lp. 2) w kolumnie 7 masz wpisane „6” – to jest właśnie „Liczba i specjalność robotników lub maszyny”. Oznacza to, że do tej czynności przewidziano brygadę sześcioosobową. Kolumny 10–13 (dni lipca) pokazują, kiedy ta brygada jest faktycznie na budowie: przy tej pozycji zaznaczone są dni 18 i 19 lipca (szare pola), więc dokładnie w tych dniach na robotach ziemnych pracuje 6 osób. Nie sumujemy tu pracowników z innych robót, bo harmonogram jest rozpisany zadaniowo – każda pozycja ma własną obsadę, czas i zakres. W praktyce takie odczytywanie tabeli to podstawa przy planowaniu organizacji robót ziemnych: dzięki temu wiadomo, jaką liczbę ludzi trzeba zapewnić danego dnia, jak zgrać brygady, żeby się nie „zderzały” w jednym wąskim wykopie, jak zamówić sprzęt towarzyszący (np. transport urobku, szalunki, odwodnienie). W realnych robotach przy ciekach czy małych urządzeniach wodnych norma wydajności (kolumna 5) i liczba roboczo-dni (kolumna 6) służą do wyliczenia, ile osób i na ile dni trzeba zaplanować, a potem, jak tutaj, rozpisuje się to na konkretne daty. Moim zdaniem warto się przyzwyczaić do patrzenia najpierw na: liczbę roboczo-dni, przyjętą liczbę pracowników i zaznaczenie w kalendarzu – to bardzo pomaga przy układaniu realistycznych harmonogramów, które później da się naprawdę zrealizować na budowie.
Klucz do tego zadania leży w poprawnym czytaniu harmonogramu, a szczególnie w zrozumieniu, co oznaczają poszczególne kolumny. W wierszu dotyczącym ręcznego wykonania wykopu (Lp. 2) w kolumnie 7 wpisano liczbę „6” – to jest „Liczba i specjalność robotników lub maszyny”. Oznacza to, że do tej konkretnej roboty ziemnej zaplanowano sześcioosobową brygadę. Następnie trzeba spojrzeć na część kalendarzową tabeli, czyli kolumny z datami 17–20 lipca. Przy tej pozycji szarym wypełnieniem zaznaczone są dni 18 i 19 lipca, co oznacza, że właśnie wtedy ta brygada pracuje. Skoro w harmonogramie przy tej robocie widnieje 6 pracowników i te osoby są przewidziane do pracy w dniach 18 i 19, to liczba pracowników brygady w tych dniach wynosi 6, a nie 2, 4 czy 8. Typowy błąd polega na tym, że ktoś patrzy na inne wiersze i próbuje sumować pracowników z kilku robót, albo myli kolumnę z liczbą roboczo-dni (kol. 6) z faktyczną liczbą osób w brygadzie. Liczba roboczo-dni to wielkość obliczeniowa: ile dni pracy jednej osoby potrzeba łącznie, żeby wykonać zadanie. Dopiero dzieląc to przez liczbę ludzi w brygadzie otrzymuje się liczbę dni pracy i to widać w kolumnie 8. Nie jest więc tak, że mniejsza liczba, np. 2 czy 4, będzie „bezpieczniejsza” albo bardziej realistyczna – jeśli harmonogram jest już policzony na podstawie norm wydajności, to należy się go trzymać. Z drugiej strony odpowiedź 8 pracowników to też częste przeszacowanie „na oko”, bez oparcia w danych z tabeli. W praktyce organizacji robót ziemnych dobranie zbyt małej brygady powoduje opóźnienia i przekroczenie terminu, a zbyt dużej – niepotrzebne koszty osobowe i problemy z organizacją frontu robót (za ciasno w wykopie, kolizje pracowników). Dlatego tak ważne jest, żeby z harmonogramu umieć poprawnie odczytać konkretne liczby: najpierw norma wydajności, potem roboczo-dni, następnie liczba ludzi w brygadzie i na końcu – rozkład w czasie. To jest dokładnie to, co tutaj zostało pokazane.