Kwalifikacja: TWO.04 - Organizacja robót związanych z regulacją cieków naturalnych oraz budową urządzeń wodnych

W tym zadaniu pułapka polega głównie na nieuważnym odczytaniu tabeli i pominięciu faktu, że podane wartości to dzienna wydajność jednego robotnika, a nie np. czas wykonania w godzinach. Jeżeli patrzymy tylko na liczby 300 m², 100 m² i 400 m², to łatwo skupić się na sumowaniu powierzchni lub intuicyjnym „strzelaniu” kosztu, zamiast spokojnie przejść pełną ścieżkę obliczeń od wydajności do roboczogodzin i dopiero potem do złotówek. Podstawowa zasada w kosztorysowaniu robocizny jest taka, że najpierw określamy, ile roboczodni (albo roboczogodzin) potrzeba na wykonanie danego zakresu, a dopiero w kolejnym kroku mnożymy to przez stawkę. Tutaj tabela mówi jasno: w ciągu jednego dnia pracy jeden robotnik jest w stanie skosić ręcznie 300 m² pasa przybrzeżnego. Zakres robót to dokładnie 300 m², więc to nie jest część dnia, tylko pełny dzień roboczy. Identycznie z koszeniem skarp: dzienna wydajność to 100 m² i dokładnie tyle mamy do skoszenia, więc znów wychodzi jeden dzień. Przy wygrabianiu skoszonej roślinności dzienna wydajność to 400 m² i zakres też 400 m², więc trzeci pełny dzień pracy. Typowy błąd polega na myśleniu, że skoro wszystko „mieści się” w jednej tabeli, to może da się to wykonać w jeden dzień, albo że łączna powierzchnia jakoś przelicza się na jeden wspólny dzień pracy. To jest niestety mylące – tu nie sumuje się powierzchni, tylko patrzy osobno na każdy rodzaj robót, bo to są trzy oddzielne pozycje przedmiaru. W dobrych praktykach kosztorysowania w budownictwie wodnym każdy rodzaj robót (koszenie pasa, koszenie skarp, wygrabianie) traktuje się jako osobny nakład robocizny z własną normą wydajności. Dopiero na końcu sumuje się koszt tych pozycji. W tym zadaniu każdy rodzaj robót wymaga jednego dnia pracy, więc łącznie mamy 3 dni × 8 godzin = 24 godziny. Pomnożone przez stawkę 20,00 zł/h daje to 480,00 zł. Niższe odpowiedzi wynikają zazwyczaj z przeoczenia jednego z etapów: albo ktoś liczy tylko jedną robotę, albo przyjmuje błędnie, że wszystko zrobi się w jednym dniu, albo myli stawkę dzienną z godzinową. W praktyce utrzymania cieków takie pomyłki przy dużych odcinkach rzek czy wałów dają potem spore rozjazdy w kosztorysie, dlatego tak ważne jest trzymanie się poprawnej kolejności: wydajność → roboczodni → roboczogodziny → koszt.