Kwalifikacja: TWO.04 - Organizacja robót związanych z regulacją cieków naturalnych oraz budową urządzeń wodnych

Na ilustracji pokazano maszynę, którą łatwo pomylić z innymi typami sprzętu ziemnego, szczególnie jeśli ktoś kojarzy głównie klasyczne koparki czy spycharki. Koparka ma przede wszystkim wysięgnik z ramieniem i łyżkę pracującą głównie punktowo lub liniowo, służy do wybierania gruntu z jednego miejsca i załadunku na środek transportu. Tutaj tego układu nie widać – zamiast wysięgnika jest charakterystyczna misa ładunkowa umieszczona między osiami, z nożem skrawającym przy dolnej krawędzi. To jest kluczowy znak rozpoznawczy zganiarki, a nie koparki. Spycharka natomiast to maszyna z dużą lemieszem z przodu, sztywno lub półsztywno połączonym z podwoziem gąsienicowym albo kołowym. Jej zadaniem jest pchanie i przesuwanie gruntu po powierzchni, zwykle na stosunkowo małe odległości, bez typowego „ładowania” do misy. Na rysunku nie ma typowego pługa spycharkowego z przodu podwozia, tylko środkowy zespół zgarniarki zawieszony między dwoma członami maszyny. Równiarka z kolei służy głównie do profilowania i wyrównywania powierzchni, ma długi, obrotowy lemiesz pod ramą, który można ustawiać pod różnymi kątami. Stosuje się ją do dokładnego kształtowania spadków podłużnych i poprzecznych, np. przy drogach czy koronach wałów, ale nie do masowego odspajania i transportu gruntu. Typowy błąd polega na tym, że każdą dużą żółtą maszynę ludzie nazywają „koparką” albo „spycharką”, bez patrzenia na szczegóły konstrukcyjne. W robotach ziemnych, zwłaszcza przy regulacji cieków i budowie urządzeń wodnych, rozróżnienie tych maszyn jest bardzo ważne, bo od tego zależy poprawny dobór technologii, wydajności i kosztów. Zganiarka łączy w sobie funkcję odspajania, załadunku, transportu i wstępnego rozścielania urobku, czego ani klasyczna spycharka, ani równiarka, ani typowa koparka nie są w stanie zrobić w jednym cyklu roboczym na porównywalną odległość.