Na zdjęciu faktycznie widać pręty zbrojeniowe o przekroju kołowym z żeberkami ułożonymi w dwóch kierunkach – to klasyczna stal zbrojeniowa okrągła żebrowana dwuskośna. Okrągły przekrój jest standardem w prętach zbrojeniowych stosowanych w żelbetcie, bo zapewnia równomierny rozkład naprężeń w betonie i dobre otulenie betonem. Żebra dwuskośne oznaczają, że na pręcie są dwa systemy żeber biegnące skośnie, zwykle pod przeciwnymi kątami do osi pręta. Taki układ znacząco poprawia przyczepność stali do betonu – pręt lepiej „klinuję się” w betonie i lepiej przenosi siły przy rozciąganiu oraz przy zginaniu. W normach, np. PN-H czy obecnie PN-EN 10080 i powiązanych, właśnie taki profil żeber jest wzorcowym rozwiązaniem dla prętów zbrojeniowych do konstrukcji żelbetowych, także w budownictwie wodnym (np. płyty denne, ściany oporowe, przepusty, komory ujęć). Z mojego doświadczenia w praktyce hydrotechnicznej, inżynierowie praktycznie zawsze zamawiają stal żebrowaną o przekroju okrągłym, bo łatwo się ją gięcie, wiąże i układa w szalunkach o skomplikowanych kształtach. Kształt dwuskośny żeber ogranicza ryzyko wyrwania pręta z betonu podczas pracy konstrukcji, co jest bardzo ważne w elementach narażonych na zmienne obciążenia wodą, falowaniem, ciśnieniem hydrostatycznym. Warto zapamiętać, że kwadratowy przekrój nie jest typowym prętem zbrojeniowym do żelbetu, a układ żeber jednoskośny ma słabszą współpracę z betonem niż dwuskośny. Dlatego wskazanie odpowiedzi „okrągła żebrowana dwuskośna” jest jak najbardziej zgodne z dobrą praktyką projektową i wykonawczą.
Na zdjęciu widać typowy pręt zbrojeniowy o przekroju kołowym, a nie kwadratowym, i z wyraźnym układem żeber w dwóch kierunkach, czyli dwuskośnym. Mylenie tych cech to bardzo częsty błąd, szczególnie gdy ktoś patrzy tylko „z góry” na pręt albo nie zwraca uwagi na geometrię żeber. Stal zbrojeniowa stosowana w żelbecie, również w konstrukcjach wodnych, zgodnie z normami PN-EN, ma standardowo przekrój okrągły. Kwadratowe pręty stalowe oczywiście istnieją, ale są raczej materiałem ogólnobudowlanym, używanym np. w ślusarce, ogrodzeniach, drobnych konstrukcjach stalowych, a nie jako zbrojenie prętowe w betonie. Gdyby pręt był kwadratowy, na przekroju czołowym widzielibyśmy wyraźny kwadrat, ostre naroża, a nie równomierny, gładki obwód. Druga kwestia to układ żeber. W stalach żebrowanych rozróżnia się m.in. żebrowanie jednoskośne i dwuskośne. Jednoskośne oznacza, że wszystkie żebra główne biegną pod tym samym kątem do osi pręta, co daje mniejszą „kotwę” w betonie i gorszą przyczepność przy obciążeniach z różnych kierunków. Dwuskośne żebrowanie to dwa systemy żeber nachylonych pod przeciwnymi kątami – wizualnie widać coś w rodzaju „jodełki” lub przeplatających się żeber. To właśnie poprawia zakotwienie w betonie, zwiększa nośność na wyrywanie i ścinanie, dlatego jest preferowane w prętach zbrojeniowych do elementów żelbetowych, także w budownictwie hydrotechnicznym (np. płyty denna jazów, ściany komór, fundamenty przepustów). Błędne odpowiedzi wynikają zwykle z automatycznego skojarzenia: jak są żebra, to już ktoś nie patrzy na przekrój, albo odwrotnie – widzi kształt, ale nie analizuje kierunku żeber. W dobrej praktyce warto zawsze osobno ocenić dwa parametry: kształt przekroju pręta (okrągły kontra kwadratowy) oraz układ żeber (jednoskośny lub dwuskośny). Dopiero połączenie tych dwóch cech daje poprawne rozpoznanie rodzaju stali zbrojeniowej, co ma przełożenie na prawidłowe projektowanie przyczepności, długości zakotwień i zachowanie konstrukcji żelbetowej w eksploatacji.