Kwalifikacja: TWO.04 - Organizacja robót związanych z regulacją cieków naturalnych oraz budową urządzeń wodnych

W kosztorysowaniu szczegółowym bardzo łatwo pomylić dokumenty pomocnicze z dokumentem, który faktycznie stanowi podstawę wyliczenia kosztów. Harmonogram robót jest często kojarzony z kosztorysem, bo pojawia się w tym samym czasie i w tych samych segregatorach. Harmonogram pokazuje jednak kolejność i czas trwania robót, zależności między zadaniami, a czasem obciążenie sprzętu i brygad. Służy bardziej do planowania organizacji budowy i kontroli postępu niż do wyznaczania samej wartości robót. Z mojego doświadczenia wiele osób myśli, że skoro w harmonogramie są ilości, to można na nim „oprzeć” koszty. To jest trochę odwrócenie logiki – poprawnie najpierw liczymy kosztorys na podstawie norm i przedmiaru, a dopiero później harmonogramujemy prace. Katalogi producentów również mogą wprowadzać w błąd. Zawierają ceny materiałów, opisy techniczne, parametry, czasem nawet przykładowe zużycia. Ale to są dane handlowe, marketingowe, nie normatywne. Ceny katalogowe są często orientacyjne, promocyjne albo po prostu nierealne w konkretnym przetargu. W kosztorysie szczegółowym ceny materiałów oczywiście się pojawiają, ale nakład materiału na jednostkę obmiarową powinien pochodzić z katalogów nakładów rzeczowych, a nie z folderu producenta. Wytyczne organizacji budowy to z kolei dokument typowo wykonawczy: opisuje zaplecze, drogi dojazdowe, magazyny, kolejność robót, BHP. Ma ogromny wpływ na faktyczne koszty realizacji, ale nie jest normą techniczną do liczenia nakładów. Typowym błędem jest myślenie: skoro trzeba zrobić objazd, zapewnić zaplecze, to może to jest podstawa kosztorysu. Nie, to są raczej założenia do kalkulacji, a nie normy. Merytoryczną podstawą kosztorysu szczegółowego są właśnie katalogi nakładów rzeczowych, bo to one podają standaryzowane, sprawdzone w praktyce zużycia robocizny, materiałów i sprzętu na jednostkę roboty. Pozostałe dokumenty są ważne, ale pełnią funkcję uzupełniającą, organizacyjną albo informacyjną, a nie normatywną w rozumieniu kosztorysowania.