Kwalifikacja: TWO.04 - Organizacja robót związanych z regulacją cieków naturalnych oraz budową urządzeń wodnych

Wiele osób myli przedmiar robót z kosztorysem i stąd biorą się nieporozumienia przy takich pytaniach. Przedmiar, szczególnie przy regulacji cieku naturalnego, jest dokumentem czysto ilościowym. Ma opisać, jakie roboty będą wykonywane i w jakim zakresie. Dlatego obecność rodzaju robót w przedmiarze jest absolutnie kluczowa – trzeba rozróżnić np. odmulenie, odkopanie łach, formowanie skarp, wykonanie umocnień z narzutu kamiennego czy faszyny. Bez tego wykonawca nie wie, co dokładnie ma zrobić. Tak samo nie można pominąć ilości robót, bo to właśnie one stanowią podstawę dalszych obliczeń. Jeżeli w przedmiarze będzie tylko opis, a nie będzie ilości w m, m2 czy m3, to praktycznie nie da się rzetelnie skalkulować kosztów ani porównać ofert wykonawców. Jednostki miary też są niezbędne. W robotach hydrotechnicznych i ziemnych stosuje się standardowe jednostki: metry bieżące dla odcinków cieku, metry kwadratowe dla umocnień powierzchniowych i metry sześcienne dla robót ziemnych, np. wykopów i nasypów. To jest spójne z normami katalogowymi i dobrą praktyką branżową. Brak jednostki powoduje, że ta sama liczba może być różnie interpretowana, co na budowie szybko kończy się konfliktem. Natomiast ceny robocizny należą już do etapu kosztorysowania, a nie przedmiarowania. To kosztorys inwestorski lub ofertowy zawiera stawki robocizny, narzuty, koszty pośrednie i zysk. W przedmiarze nie powinno ich być, bo jego rolą jest być neutralnym dokumentem techniczno-ilościowym. Typowy błąd myślowy polega na traktowaniu każdego dokumentu związanego z zakresem robót jako dokumentu „od razu z ceną”. W praktyce proces jest dwuetapowy: najpierw dokładny przedmiar (co i ile), potem kosztorys (za ile). Rozdzielenie tych dwóch rzeczy to podstawa poprawnego przygotowania dokumentacji dla robót związanych z regulacją cieków i innych obiektów wodnych.