Chlorek wapnia jest powszechnie stosowany jako dodatek do mieszanki betonowej w celu przyspieszenia procesu dojrzewania betonu, szczególnie w warunkach obniżonych temperatur. Jego działanie polega na obniżeniu temperatury krystalizacji wody, co sprzyja reakcji hydratacji cementu. W praktyce, stosowanie chlorku wapnia pozwala na znaczące zwiększenie wczesnej wytrzymałości betonu, co jest kluczowe w przypadku zimowych prac budowlanych. Istotnym aspektem jest to, że dodatek ten nie tylko wpływa pozytywnie na tempo wiązania, ale również poprawia właściwości mechaniczne betonu. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 206, wskazują na możliwość stosowania chlorku wapnia w ilości do 2% masy cementu, co pozwala na osiągnięcie optymalnych wyników bez ryzyka wystąpienia korozji zbrojenia, pod warunkiem, że skład betonu jest odpowiednio dobrany. Przykłady zastosowania obejmują budowy infrastruktury, gdzie szybkie uzyskanie nośności betonu jest niezbędne dla dalszych prac budowlanych.
Stosowanie zmielonego żużla jako dodatku do betonu ma na celu głównie poprawę trwałości i odporności na agresywne środowiska, jednak nie przyspiesza ono procesu dojrzewania w niskich temperaturach. Żużel jest materiałem pochodzącym z obróbki stali, który wprowadza do mieszanki minerały, ale jego działanie jest opóźniające, co może negatywnie wpływać na wczesną wytrzymałość betonu. Siarczan wapnia, choć może być stosowany jako regulator wiązania, nie jest tak skuteczny w przyspieszaniu dojrzewania jak chlorek wapnia, a jego wpływ na betony w niskich temperaturach może być ograniczony. Popiół lotny, z drugiej strony, może zmniejszać wytrzymałość wczesną ze względu na dłuższy czas reakcji, co czyni go nieodpowiednim do sytuacji, gdzie wymagana jest szybka wytrzymałość. Typowe błędy myślowe obejmują przekonanie, że wszystkie dodatki mineralne mają podobne działanie. W rzeczywistości, efektywność dodatków zależy od ich właściwości chemicznych oraz interakcji z cementem, co powinno być brane pod uwagę w każdym zastosowaniu budowlanym.