Poprawna odpowiedź to 67,66 roboczogodzin (r-g) dla zbrojarzy grupy II, co wynika z przeliczeń nakładów pracy dla podanych ilości stali gładkiej i żebrowanej. Zgodnie z Katalogiem Nakładów Rzeczowych, dla stali gładkiej i żebrowanej, nakłady pracy są określone w odniesieniu do jednostek masy (tony). W przypadku 500 kg stali gładkiej, co odpowiada 0,5 tony, oraz 1000 kg stali żebrowanej odpowiadającej 1 tonie, sumujemy te wartości, stosując odpowiednie współczynniki czasowe dla każdego rodzaju stali. W praktyce, taka kalkulacja jest kluczowa dla planowania budowy, pozwala na precyzyjne określenie zasobów ludzkich oraz podziału pracy, co wpływa na harmonogram oraz efektywność finansową projektu. Warto również zaznaczyć, że znajomość tych nakładów i umiejętność ich poprawnego stosowania jest niezbędna w kontekście przepisów budowlanych oraz norm jakościowych w branży budowlanej.
Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczania roboczogodzin zbrojarzy. Często mylnie przyjmuje się, że wszystkie rodzaje stali mają te same nakłady pracy, co prowadzi do niedoszacowania lub przeszacowania potrzebnych roboczogodzin. Podczas obliczania nakładów pracy na podstawie Katalogu Nakładów Rzeczowych, kluczowe jest zrozumienie, że różne typy stali mają różne wymagania dotyczące wykonania zadań. Na przykład, stal gładka i żebrowana różnią się właściwościami, co wpływa na czas potrzebny do ich obróbki i montażu. Ignorowanie tych różnic skutkuje błędnymi szacunkami, które mogą prowadzić do znacznych opóźnień w projekcie oraz dodatkowych kosztów. Ponadto, nieprawidłowe interpretowanie jednostek miary (takich jak kilogramy czy tony) oraz ich konwersja do roboczogodzin często prowadzi do pomyłek. Kluczowe jest także uwzględnienie całkowitych mas i proporcji w kontekście planowania zasobów. Dlatego, aby uniknąć takich błędów, istotne jest, aby dokładnie zapoznać się z zasadami i normami zawartymi w odpowiednich dokumentach, a także regularnie weryfikować obliczenia stosowane w praktyce budowlanej.
