Odpowiedź 22 mm jest poprawna, ponieważ zgodnie z normami dotyczącymi połączeń śrubowych, dla śrub o średnicy nominalnej 20 mm, zaleca się wykonanie otworów o średnicy większej o 2 mm. Oznacza to, że otwór na śrubę M20 powinien mieć średnicę 22 mm, co pozwala na odpowiedni luz montażowy oraz redukcję naprężeń w materiałach. Taki luz jest kluczowy, aby umożliwić kompensację ewentualnych odchyłek w produkcji śrub oraz otworów. Przykładem zastosowania takich śrub mogą być konstrukcje stalowe, gdzie dokładność wykonania otworów ma istotne znaczenie dla stabilności oraz bezpieczeństwa całej konstrukcji. W praktyce, zastosowanie odpowiednich średnic otworów zgodnych z normami zapewnia nie tylko lepszą jakość połączeń, ale również dłuższą żywotność elementów, co jest istotne w projektowaniu zarówno dla inżynierów, jak i dla techników wykonawczych.
Wybór średnic 19 mm, 20 mm czy 23 mm dla otworów na śruby M20 jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego zasad luzu montażowego oraz wymagań projektowych. Otwór o średnicy 19 mm jest zbyt mały i nie pozwoli na swobodne wprowadzenie śruby, co może prowadzić do poważnych problemów z montażem oraz obciążeniami, jakie występują podczas eksploatacji. W przypadku średnicy 20 mm, zastosowanie otworu tej samej średnicy co śruba również nie jest odpowiednie, ponieważ eliminuje to jakikolwiek luz, co prowadzi do ewentualnych przetarć lub uszkodzeń materiałów. Z drugiej strony, otwór o średnicy 23 mm zapewnia zbyt duży luz, co może skutkować niestabilnością połączenia i obniżeniem nośności konstrukcji. Właściwe projektowanie otworów w kontekście połączeń gwintowanych wymaga zrozumienia zasadności luzu oraz jego wpływu na bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji. Dlatego kluczowe jest, aby w projektach inżynieryjnych stosować się do norm, takich jak ISO 965, które precyzują wymogi dotyczące luzów dla różnych średnic śrub. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do awarii konstrukcji oraz zwiększenia kosztów napraw i konserwacji.
